حمیدرضا رمضانی - دانشجوی دکتری تخصصی، گروه معماری و شهرسازی، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات. متحده عربی.
نسیم خانلو - استاد یارگروه معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شرق، تهران، ایران.
حسین سلطانزاده - دانشیارگروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

یکی از اصلی ترین حوزه های مورد توجه توسعه میان افزا در شهرها، گرایش و مشارکت ساکنین بافت های فرسوده دراجرای توسعه میان-افزاست. توسعه میان افزا برخلاف سایر سیاست های توسعه شهری، در بستر شهر موجود و با حضور ساکنان و شهروندان و واحدهای همسایگی صورت می پذیرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر گرایش و مشارکت ساکنین بافت های فرسوده دراجرای توسعه میان افزا به روش توصیفی-تحلیلی، ازنوع همبستگی انجام شده است. حوزه پژوهش محله سنگلج واقع در منطقه ۱۲ شهر تهران و جامعه آماری آن؛ ساکنین محله سنگلج بوده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران (۳۷۸ نفر) برآورد شد که به شیوه نمونه گیری تصادفی و در دسترس انتخاب شده اند. ابزارگردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بوده است. داده های گردآوری شده با روش های آمار استنباطی؛ رگرسیون (Regression) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که، احساس تعلق به سکونت در محله با ضریب تاثیر(۹۱۶/۰)، مهمترین عاملی است که ارتباط مستقیم با مشارکت ساکنان دارد. در واقع هرچه ساکنین وابستگی بیشتری به محله خود داشته باشند، تمایل بیشتری به تجمیع و ارتقا کیفیت فضا دارند. وضعیت خدمات و امکانات رفاهی محله با ضریب تاثیر (۳۷۰/۰) و وضعیت زیرساخت های محله با ضریب تاثیر(۲۴۱/۰)، نیز به شکل معنی داری بر مشارکت ساکنان دراجرای توسعه میان افزا نقش داشته اند.

توسعه میان افزا, احساس تعلق, خدمات و امکانات رفاهی, زیرساختها و مشارکت ساکنان