Jamaledin Baniamerian - دانشجوی دکتری، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
Behrooz Oskooi - دانشیار، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران
Asadollah i Joata Bayrami - استادیار دانشگاه اسلامی، واحد امیدیه، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی نفت، امیدیه، ایران

در این مقاله دو روش برمبنای استفاده از میدان مغناطیسی در ارتفاع یا مقیاسهای مختلف جهت تخمین عمق و شاخص ساختاری چشمههای بیهنجاری بررسی میشوند. در روش اول، موقعیت و شاخص ساختاری چشمه در دو مرحله به طور مستقل از هم تخمین زده میشود. عمق چشمه با یک روش هندسی و بر اساس مفهوم مرزها (Ridges) تعیین میشود. سپس شاخص ساختاری (structural index) با بهرهگیری از مفهوم تابع مقیاسده (Scaling function) در روش ScalFun محاسبه میشود. چنانچه اثر تداخلی ناهنجاریهای مجاور شدید باشد از مشتق میدان در تحلیل چند مقیاسی استفاده میشود. در روش دوم، برآورد عمق و شاخص ساختاری چشمه با وزندهی میدان چند مقیاسی توسط یک تابع مقیاسده مناسب انجام میشود. این تابع مقیاسده وابسته به نوع میدان پتانسیل، ساختار چشمه مولد میدان و ارتفاع (مقیاس) ادامه فراسو است. با استفاده از این میدان وزن داده شده که به اصطلاح تبدیل DEXP میدان نامیده میشود میتوان محل و شاخص ساختاری چشمه را برآورد کرد. به این ترتیب که محل مقادیر بیشینه و کمینه میدان DEXP در صورتی که تابع مقیاسده به درستی انتخاب شود منطبق بر چشمه خواهد بود. در ابتدا هر دو روش با دادههای مصنوعی تولیدشده توسط چشمههای مصنوعی که با نوفه گاوسی آمیخته شده است مطالعه میشود. نتایج بهدست آمده از دادههای مصنوعی در مقایسه با مقادیر واقعی از دقت مطلوبی برخوردارند. در مرحله بعد، این روشها بر روی یک سری از داده های مغناطیسسنجی هوابرد اعمال میشود. مقادیر بهدست آمده برای شاخص ساختاری و موقعیت ساختارهای زمینشناسی با یکدیگر همخوانی دارند.

ادامه فراسو, تحلیل چند مقیاسی, تخمین عمق, چشمه مغناطیسی, شاخص ساختاری, مشتق میدان