Mohammad Reza Ebrahimi - دانشجوی دکتری زلزله شناسی، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران
Mohammad Tatar - دانشیار، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، ایران

سد مسجد سلیمان در زون لرزه زمین ساختی زاگرس که یکی از فعال ترین زون های لرزه زمین ساختی ایران است، قرار دارد. مشاهدات و بررسی های به عمل آمده نشان می دهد که پس از آبگیری سد، لرزه خیزی منطقه به طور چشمگیری افزایش یافته که این ممکن است متاثر از بدنه سد، ارتفاع، و یا حجم آب دریاچه آن (ارتفاع ۱۷۷متر و حجم ۲۶۱ میلیون متر مکعب) در تغییر روند لرزه خیزی منطقه باشد. لرزه خیزی منطقه را با استفاده از تغییرات فضایی بعد برخالی (فرکتالی) بررسی و آن را با ضریب b در رابطه بسامد- بزرگای زمین لرزه ها مقایسه کردیم. حدود ۱۹۲۴ رویداد تعیین محل شده، با دقت مطلوب برای این بررسی ها در فاصله زمانی ۱۵ ماهه از ماه ژوئن ۲۰۰۶ تا اوت ۲۰۰۷ برای به انجام رساندن محاسبات به کار گرفته شد. منطقه مورد بررسی به ۲۳ شبکه با ابعاد ۰۵/۰ درجه در ۰۵/۰ درجه با یک پنجره هم پوشانی ۰۲۵/۰ درجه تقسیم شد. بعد برخالی(D) و ضریب b زمین لرزه ها در هر شبکه محاسبه و نقشه کانتوری آنها ترسیم شد. نتایج به دست آمده نشان دهنده همبستگی مطلوبی بین D و ضریب b است که این می تواند دلیلی بر وقوع زمین لرزه های القایی در منطقه باشد. اثر افزایش فشار شاره ها منفذی روی هر دو پارامتر بعد برخالی(D) و ضریب b در این منطقه به خوبی قابل مشاهده است.

بعد برخالی, زمین لرزه القایی, سد مسجد سلیمان, ضریب b, لرزه خیزی