محمود حسن آبادی - دانشگاه فردوسی مشهد
مجید عزیزی - دانشگاه فردوسی مشهد
غلامحسین داوری نژاد - دانشگاه فردوسی مشهد
حجت اله بداقی - دانشگاه صنعتی شاهرود
حسین حکم آبادی - مرکز تحقیقات کشاورزی شاهرود

در این مطالعه، تاثیر غلظت های مختلف اسیدسالیسیلیک بر برخی از خصوصیات فیزیکی و بیوشیمیایی انگور رقم ’شاهرودی‘ طی سال ۱۳۹۳ مورد مطالعه قرار گرفته است. آزمایش بر روی بوته­های ۱۳ ساله در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. بوته­ها و خوشه ها دو هفته پس از تشکیل میوه با محلول اسیدسالیسیلیک با غلظت­های صفر، ۱، ۲ و ۳ میلی­مولار به صورت یکنواخت محلول­پاشی شدند. ارزیابی صفات کمی و کیفی پس از برداشت میوه ها صورت گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد اسید سالیسیلیک بر کلیه صفات اندازه­گیری شده در سطح احتمال ۱ درصد معنی­دار بود. اثر بلوک به جزء در مورد صفت فنل کل و فلاونوئید در سایر صفات اندازه­گیری شده معنی­دار نبود. مقایسه میانگین داده­ها نشان داد که در مورد صفات کلرفیلa، b، کل و کارتنوئیدها تیمار ۲ میلی­مولار اسید سالیسیلیک بهترین تیمار بود. در مورد صفات pH، نسبت قند به اسید و TSS تیمار شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. بیشترین میزان عملکرد به میزان ۳/۳۱ کیلوگرم به ازای هر بوته در تیمار ۲ میلی­مولار اسید سالیسیلیک و کمترین مقدار در تیمار شاهد به میزان ۲۱ کیلوگرم به ازای هر بوته مشاهده شد. در مورد مقدار ترکیبات فنلی بیشترین میزان در تیمار ۲ میلی­مولار بر لیتر اسید سالیسیلیک (۲۰/۱۳۷ میلی گرم گالیک اسید در ۱۰۰ گرم نمونه تازه) و کمترین مقدار در تیمار شاهد مشاهده شد. بیشترین مقدار مواد جامد محلول در تیمار شاهد (۳۴/۱۸ درصد بریکس) و کمترین آن در تیمار ۲ میلی­مولار در لیتر اسید سالیسیلیک (۹۵/۱۶درصد بریکس) مشاهده شد. بر این اساس کاربرد غلظت ۲ میلی­مولار اسید سالیسیلیک بهترین غلظت بوده و شاهد کمترین تاثیر را در بهبود صفات ثبت شده داشت. بنابراین کاربرد اسید سالیسیلیک دو هفته پس از تشکیل میوه با غلظت ۲ میلی­مولار می تواند بعنوان تیمار مناسبی جهت افزایش خصوصیات کمی و کیفی انگور رقم ’شاهرودی‘ بکار برده شود.

ترکیبات فنلی, عملکرد میوه, محلول پاشی, مواد جامد محلول, میوه های ریز