مسعود تقوایی - استاد، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
حسن بیک محمدی - دانشیار، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه مهندسی بحران های طبیعی شاخص پژوه، اصفهان، ایران
نادر زالی - دانشیار، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
میترا کسایی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری و منطقه ای، پژوهشگاه مهندسی بحران های طبیعی شاخص پژوه، اصفهان، ایران

مطالعات آمایش سرزمین در ایران سابقه ای بیش از هفت دهه برنامه ریزی را تجربه کرده است، ولی در رویکردی کلی هیچگاه به مرحله اجرا گذاشته نشده و اراده ای جدی برای عملیاتی شدن آن تاکنون مشاهده نشده است. بنابراین، این پژوهش با توجه به اجرایی نشدن اکثر طرح های آمایشی استانی، با هدف شناسایی عوامل موثر در اجرایی شدن طرح های آمایش استانی (در استان تهران) انجام گرفته است. نوع پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و توسعه ای، و از نظر روش بررسی، توصیفی و تحلیلی با تکنیک دلفی بوده است. جمع آوری اطلاعات با ابزار پرسشنامه انجام گرفت. تحلیل داده ها در این پژوهش با روش تاثیرات متقابل، و محاسبات پیچیده ماتریس تاثیرات متقاطع با نرم افزار میک مک انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد، عوامل موثر در رویکرد اجرای طرح آمایشی استان تهران شامل توجه به قطبیت سیاسی منطقه، قطب رشد بودن شهر تهران در این استان، و قرارگیری در کریدورهای شرق به غرب و شمال به جنوب، و لزوم تعامل استان با مناطق همجوار است. در نهایت، راهکارهای مناسب برای رفع موانع موجود و اجرای برنامه ریزی آمایشی در استان تهران پیشنهاد شد.

آمایش سرزمین, استان تهران, برنامه ریزی, نرم افزار MICMAC