مجید موجودی - دانشگاه امیرالمومنین (ع)
غلامرضا علیزاده - دانشگاه امیرالمومنین (ع).
مهدی ابراهیمیان - دانشگاه امیرالمومنین (ع).

بیوتروریسم، به هرگونه اقدام وحشت زا و آسیب رسان گفته می شود که با استفاده از آزادسازی یا انتشار عمدی عوامل بیولوژیک شدیدا بیماری زا شامل انواعی از میکروارگانیسم ها و یا سموم بیولوژیک، انجام پذیرد. با تهدیدات فزاینده تروریسم، لازم است که خطر مواجه با انواع میکروارگانیسم ها به عنوان یک ابزار قدرتمند تهاجم و تهدید، جدی گرفته شود. این مقاله، به توضیح مفهوم جنگ افزارهای بیولوژیک و روند توسعه تاریخی آن، با تاکید بر تلاش ها برای کنترل تکثیر این نوع تسلیحات در طول زمان می پردازد. اثرات بالقوه بیماری های مسری بر روی مردم و نیروهای نظامی، از ۶۰۰ سال قبل از میلاد شناخته شده بود. استفاده از قربانیان طاعون به عنوان سلاح در جنگ های قرون وسطی و توسعه آبله بر ضد بومیان در آغاز کشف قاره آمریکا، توسعه جنگ افزارهای بیولوژیکی در جریان جنگ جهانی اول، دوم و دوران جنگ سرد و حتی در آغاز هزاره سوم، همگی نشان از اهمیت استراتژیک قدرت بازدارندگی میکروارگانیسم های بیماری زا برای برتری جویی بعضی دولت ها و فرقه ها داشته و دارد. تلاش های تاریخی در استفاده از بیماری های عفونی به عنوان جنگ افزار بیولوژیکی، نشان می دهد که تمایز بین رخ داد طبیعی اپیدمی یک بیماری عفونی و وقوع آن درنتیجه یک حمله بیولوژیکی عمدی، بسیار مشکل است. توافقات بین المللی برای کنترل توسعه جنگ افزارهای بیولوژیک همچون پروتکل ۱۹۲۵ ژنو و کنوانسیون منع توسعه، تولید و ذخیره سازی تسلیحات باکتریولوژیک و توکسینی نیز نتوانسته مانع به کارگیری جنگ افزارهای بیولوژیک منجر گردد. لذا مقاله حاضر افزایش آگاهی مردم به ویژه متصدیان امور پزشکی و مسوولین کشور می باشد.

عوامل ژئوپلیتیک زیست محیطی, دریای خزر, راهبرد, راهبرد دفاعی