محمد نادی فتح - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی- تکتونیک دانشگاه بیرجند
ابراهیم غلامی - استادیار گروه زمین شناسی دانشگاه بیرجند
محمد مهدی خطیب - دانشیار گروه زمین شناسی دانشگاه بیرجند
غلامرضا نوروزی - استادیار گروه معدن دانشگاه بیرجند

در تمامی پهنه بندی های خطر زمین لرزه، شهر بشرویه جزء مناطق با پتانسیل بالای لرزه خیزی قرار دارد. در این منطقه دو گروه زمین لرزه قابل شناسایی است: یکسری زمین لرزه ها سازوکار فشاری دارند و بر روی گسلهای معکوس قرار میگیرند. سری دوم کانون های زمین لرزه ای زمین لرزه های فشاری – برشی اند که بر روی گسلهای امتداد لغز عمل می کنند. اغلب این زمین لرزه ها دو روند غالب شمالی- جنوبی و شمال خاور- جنوب باختر را نشان می دهند. که زلزله های با روند شمالی جنوبی مربوط به گسل های اسفندیار و شتری و زلزله های با روند شمال خاور- جنوب باختر در جنوب شهرستان بشرویه مربوط به پهنه گسلی قنبر آباد می باشد. زمین لرزه های گستره مورد مطالعه توأم با دگرریختی سطحی بوده و بعضاً روی اینها گسله های قدیمی فعالیت دوباره انجام داده اند. در این گستره مناطقی وجود دارد که گسله های جدید در اثر دگر- شکلی زمینلرزه ای بوجود آمده اند، یعنی گسله هایی که در اثر دگرشکلی تکتونیکی در محلی که گسله قدیمی وجود نداشته شکل گرفته اند. در باختر بشرویه و در فرازمین شتری، الگوی گسلش شامل گسل های طولی پرشیب در بخش های میانی و گسل های راندگی در بخش های خاوری و باختری می باشد که گسل جدید ارسک با سازوکار غالب راستگرد در این گستره معرفی شده است. هم چنین گسل های اسفندیار، شتری، ، قنبر آباد، طبس و دشت بیاض، به عنوان فعالترین سرچشمه ها در این محدوده معرفی شده اند. که گسل اسفندیار در فاصله تقریبا 17 کیلومتری از شهرستان بشرویه و طول غیر پیوسته 80 کیلومتری با میزان شتاب 0/25m/s^2 بیشترین شتاب را نسبت به سایر گسل ها به شهرستان بشرویه وارد می کند.

بشرویه، لرزه زمین ساخت، زمین لرزه، سرچشمه لرزه ای، لوت، خاور ایران