نسیمه جمالی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه یز د
علی دباغ - استادیار دانشگاه یز د

با زیاد شدن عمق معدنکاری، بهره برداری از معادن به روش روباز با مشکلات متعددی از جنبه های فنی، اقتصادی و محیط زیستی مواجه می گردد. در این شرایط مبحث مرز گذار از روباز به زیرزمینی مطرح می گردد. مرز گذار به حدی گفته می شود که از جنبه های فنی و اقتصادی استخراج ماده معدنی درون آن به روش روباز و خارج آن به روش زیرزمینی سودآورتر باشد . در این تحقیق، از روش نسبت باطله برداری حد روباز و زیرزمینی و با کمک کاواک های افزایشی (کاواک های آشیانه ای) مرز تغییر روش از روباز به زیرزمینی، برای تعیین عمق گذار در یکی از معادن طلا استفاده شده است. در ابتدا نسبت باطله برداری افزایشی برای کاواک های آشیانه ای متفاوت محاسبه می گردد. همچنین، نسبت باطله برداری حد روباز و زیرزمینی نیز با استفاده از روش زیرزمینی تخریب طبقات فرعی که برای بهره برداری انتخاب شده است محاسبه و در نهایت مرز گذار بامقایسه نسبت باطله برداری افزایشی هر یک از این کاواک های بهینه و نسبت باطله برداری حد روباز و زیرزمینی تعیین می شود. برای اعتبارسنجی مرز گذار پیشنهادی از برآورد و مقایسه ارزش خالص فعلی استفاده شده است. مقایسه ارزش خالص فعلی تجمعی به دست آمده از استخراج ترکیبی در پایین تر از کاواک و تراز گذار به دست آمده با روش پیشنهادی، نشان می دهد که اگر پیت ۱۴ (در ۲۲ درصد قیمت نهایی) به عنوان پیت حدنهایی روش استخراج روباز انتخاب گردد ۱۳ درصد کاهش در ارزش خالص فعلی خواهیم داشت و اگر پیت ۱۵ (در ۲۳ درصد قیمت نهایی) گزینش گردد ۵ درصد کاهش خواهیم داشت. بنابراین تراز عملیاتی کف پیت شماره ۱۵ به عنوان مرز روبار و زیرزمینی گزینش می گردد.

معدنکاری ترکیبی، معدنکاری روباز، معدنکاری زیرزمینی، نسبت باطله برداری حد روباز و زیرزمینی، کاواک های افزایشی