محسن آرمین - استادیار، پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی، تهران، ایران.

چکیدهیکی از نتایج تاکید بر آزادی عقیده و بیان از یک سو و گسترش فناوری ارتباطات وکانونی شدن مقوله های ذهن و زبان و معرفت در فلسفه معاصر، اهمیت یافتن مباحث مربوط به این مقولات از جمله موضوع گفتگو است. امروزه موضوع گفتگو یکی از مباحث مهم مکاتب فلسفی وجامعه شناسی و روانشناسی به شمار می آید. لازمه زیست دیندارانه در دنیای جدید پاسخ مناسب به مسائلی است که مدنیت جدید در انداخته است. دینداران عقاید خود را مستند به وحی و منبع علم مطلق می دانند.بنابراین به حقانیت باورهای خود یقین دارند. با این وجود آیا می توانند از موضعی برابر و به قصد تقرب یا مشارکت در کشف حقیقت با دیگران وارد گفتگو شوند؟ آیا در دعوت پیامبران الهی که مستقیما با منبع وحی مرتبط بوده اند، اساسا گفتگو جایگاهی داشته است؟ در این نوشتار کوشیده ایم پس از بررسی مفهوم گفتگو و مفاهیم مرتبط با آن به بررسی دیدگاه قرآن در باره گفتگو و نقش این موضوع در دعوت انبیاء بپردازیم.

"گفتگو در قرآن", "رواداری در قرآن", "گفتگو در دعوت انبیاء", "تفکر میان فرهنگی"