محمدصادق حاتمی پور - بخش مهندسی شیمی دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز
داریوش مولا - بخش مهندسی شیمی دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز

در این پروژه، فرآیند خشک کردن در یک خشک کن بستر سیالی که حاوی مقداری ذرات بی اثر به عنوان حامل انرژی می باشد، مورد بررسی ق رار گرفت . ماده خشک شونده چند نمونه از محصولات کشاورزی پر آب انتخاب و هدف اصلی، بررسی اثر وجود ذرات بی اثر بر سرعت خشک شدن اینگونه محصولات بود . بدین منظور یک دستگاه آزمایشی پایلوت ساخته و نصب شد و تغییرات دمای جسم جامد و نیز سرعت خشک شدن برای شرایط کاری مخت لف اندازه گیری شد . همچنین دو مدل ریاضی برای خشک کردن یک قطعه جسم استوانه ای شکل غوطه ور در یک بستر سیالی از ذرات بی اثر ارائه گردید . بر اساس نتایج آزمایشات و جواب های مدل، اثر پارامترهای مختلف مانند سرعت و دمای هوای گرم، اندازه، مقدار و نوع ذرات بی اثر و قطر جسم خشک شونده بر سرعت خشک شدن مطالعه گردید . نتایج حاصله بیانگر آن ست که وجود ذرات بی اثر، موجب افزایش چشمگیر سرعت خشک شدن در خشک کن های بستر سیالی می گردد . افزایش سرعت هوا و قطر ذرات بی اثر در بسترهای ً کاملا سیالی، اثر قابل توجهی بر سرعت خشک کردن ندا شته ولی افزایش دمای هوا، افزایش مقدار ذرات بی اثر، انتخاب ذرات بی اثر با رسانائی گرمائی بالاتر و کاهش قطر جسم خشک شونده، باعث افزایش سرعت خشک شدن در خشک کن های بستر سیالی می گردد . از مقایسه سرعت خشک شدن جسم با حضور و بدون حضور ذرات بی اثر، می توان به این و اقعیت دست یافت که در شرایط کاری یکسان، افزایش اجسام بی اثر به عنوان حامل انرژی می تواند زمان خشک شدن را تا %٤٥ کاهش داده و به همین میزان صرفه جوئی در مصرف انرژی مورد نیاز فرآیند خشک کردن ایجاد نماید

خشک کن ها، بستر سیالی، مواد حامل انرژی، مدل سازی