فاضل صحرانشین - پژوهشکده زیست شناسی و فناوری سلول های بنیادی جهاد دانشگاهی مرکز تحقیقات علوم سلولی پژوهشگاه رویان
مرضیه ابراهیمی - پژوهشکده زیست شناسی و فناوری سلول های بنیادی جهاد دانشگاهی مرکز تحقیقات علوم سلولی پژوهشگاه رویان
طاهره زندیه - پژوهشکده زیست شناسی و فناوری سلول های بنیادی جهاد دانشگاهی مرکز تحقیقات علوم سلولی
منیره محمد - پژوهشگاه رویان
ناصر اقدمی - پژوهشگاه رویان
حسین بهاروند - پژوهشکده زیست شناسی و فناوری سلول های بنیادی جهاد دانشگاهی مرکز تحقیقات علوم سلولی پژوهشگاه رویان

چکید ه   سابقه و هدف   تولید سلول های اندوکرینی و جزایر انسولین ساز، از جمله اهداف درمان دیابت می باشد. مشخص شده است که سلول های CD۱۳۳+ خون بند ناف قادر به بیان فاکتورهای رونویسی جنینی هم چون ۴- SSEA و ۴ OCT هستند و لذا می توانند کاندید مناسبی برای درمان دیابت محسوب شوند. در این مطالعه سلول های CD۱۳۳+ خون بند ناف به منظور تمایز به سلول های ترشح کننده انسولین مورد بررسی قرار گرفتند.   مواد و روش ها   مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. سلول های CD۱۳۳+ خون بند ناف با استفاده از روش MACS جدا شدند و در محیط کشت تمایزی(حاوی DMEM/F۱۲ ، Nicotinamid ، bFGF ، N۲ supplement B۲۷ ) به مدت ۹ روز قرار گرفتند. از روش ایمونوسیتوشیمی، برای بررسی بیان پروتئین های انسولین و پپتید- C ، از RT-PCR برای بررسی بیان ژن های انسولین، گلوکاگون، ۱ PDX و ۱/۶ NKX و از الایزا برای تعیین عملکرد سلول های تمایز یافته استفاده شد.   یافته ها   سلول های CD۱۳۳+ مشتق از خون بند ناف در انتهای مرحله تمایزی، پروتئین انسولین و پپتید- C را بیان کردند. سلول های تمایز یافته، قادر به بیان ژن های ۱/۶ NKX ، ۱ PDX ، انسولین و گلوکاگون نبودند و هم چنین توانایی پاسخ به تیمارهای مختلف گلوکز(۵ و ۲۷ میلی مولار) را نداشتند.   نتیجه گیری   سلول های CD ۱۳۳+ قادر به تمایز به سلول های انسولین ساز در محیط آزمایشگاه می باشند اما توانایی لازم برای ترشح انسولین را نداشته و نیازمند سیگنال های مناسب از محیط زنده هستند.

Key words: Umbilical Cord Blood, Insulin-Secreting Cells, Diabetes Mellitus, Type ۱, کلمات کلیدی : خون بند ناف, سلول های ترشح کننده انسولین, دیابت قندی تیپ I