مینوش مقیمی
سیدنورالدین موسوی نسب
یلدا حقدار ساحلی
یوسف مرتضوی

چکید ه   سابقه و هدف   اخیرا نقش هلیکوباکترپیلوری در پاتوژنز بیماری­های اتوایمیون، از جمله پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمیون ( ITP ) پذیرفته شده است. با توجه به مزمن شدن بیماری در ۹۰% موارد، یافتن راه کاری در جهت کاهش این میزان بسیار مهم می باشد. لذا هدف از این مطالعه، یافتن رابطه بین میزان مزمن شدن بیماری و عفونت هلیکوباکترپیلوری بود.   مواد و روش ها   در یک مطالعه تحلیلی کوهورت، ۱۲ بیمار ITP حاد، دارای آزمایش تنفسی اوره مثبت و ۱۲ بیمار دارای نتیجه منفی بالای ۱۴ سال، به روش سرشماری وارد مطالعه شدند . کلیه بیماران تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار ­گرفتند. بررسی عفونت با هلیکوباکترپیلوری در تمام بیماران با آزمایش تنفسی اوره انجام شد و به دو گروه آلوده و غیر آلوده تقسیم شدند. اطلاعات جمع آوری شده، با استفاده از آزمون­های مجذور کای و تی مستقل و نرم افزار ۵/۱۱ SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.   یافته ها   اختلاف آماری معناداری بین میانگین سن و توزیع جنسی بیماران آلوده و غیر آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری وجود نداشت. میانگین تعداد پلاکت بیماران آلوده و غیر آلوده در بدو ورود به مطالعه به ترتیب μL /۱۰۳×۳/۵ ± ۳/۷ و μL /۱۰۳×۳/۳ ± ۴/۶ بود. در پایان ماه ششم، اختلاف آماری معناداری بین میانگین تعداد پلاکت بیماران آلوده و غیر آلوده مشاهده نشد.   نتیجه گیری   علی رغم بالاتر بودن روند ازمان ITP در افراد آلوده، این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. لذا در این مطالعه یافته­ای دال بر ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری با روند ازمان ITP پیدا نشد. انجام مطالعه بر روی تعداد بیشتری از بیماران و پی گیری طولانی­تر آنان توصیه می­شود.   کلمات کلیدی : پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمیون، هلیکوباکتر پیلوری، بیماری های اتوایمیون

Idiopathic Thrombocytopenic Purpura, Helicobacter pylori, Autoimmune Diseases, پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمیون, هلیکوباکتر پیلوری, بیماری های اتوایمیون