اثربخشی آموزش احیا قلبی ریوی پایه نوزادان به روش اجوکر بر سطح دانش و عملکرد پرستاران و ماماها
عنوان مقاله: اثربخشی آموزش احیا قلبی ریوی پایه نوزادان به روش اجوکر بر سطح دانش و عملکرد پرستاران و ماماها
شناسه ملی مقاله: JR_JCCNUR-11-4_005
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JCCNUR-11-4_005
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
منصوره گودرزی - Atherosclerosis Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
فروغ سرهنگی - Department of Pediatric, Health Management Research Center, Faculty of Nursing, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
جمیله مختاری نوری - Quran and Hadith Research Center, Nursing Faculty, Baqiyatallah University of Medical sciences, Tehran, Iran
سید محمد خادم الحسینی - Quran and Hadith Research Center, Nursing Faculty, Baqiyatallah University of Medical sciences, Tehran, Iran
سید محمدرضا آموزگار زواره - Atherosclerosis Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
خلاصه مقاله:
منصوره گودرزی - Atherosclerosis Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
فروغ سرهنگی - Department of Pediatric, Health Management Research Center, Faculty of Nursing, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
جمیله مختاری نوری - Quran and Hadith Research Center, Nursing Faculty, Baqiyatallah University of Medical sciences, Tehran, Iran
سید محمد خادم الحسینی - Quran and Hadith Research Center, Nursing Faculty, Baqiyatallah University of Medical sciences, Tehran, Iran
سید محمدرضا آموزگار زواره - Atherosclerosis Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت و ضرورت آموزش احیاء نوزاد یکی از روش های آموزش روش اجوکر است. اجوکر دارای شش جزء برای یادگیری مهارتهاست. با استفاده از این الگو آموزش دهنده به بیان نیاز و ضرورت یادگیری ، اهداف رفتاری و ویژه ،آموزش عملی ، نظارت ،استفاده از ابزار یادداری ، فرصت تکرار وتمرین عملی و ارزشیابی مهارتها میپردازد. لذا این تحقیق به بررسی "اثربخشی احیاء قلبی ریوی نوزادان به روش اجوکر بر دانش و عملکرد پرستاران و ماما ها" پرداخت.
روش ها: پژوهش حاضر ازنوع مداخله نیمه تجربی غیر تصادفی بدون گروه کنترل در بین ۳۰ نفر از پرستاران و ماماهای بخشهای مراقبت ویژه نوزادان، بلوک زایمان و زنان و زایمان بیمارستان بقیه الله (عج) در سال ۱۳۹۷ انجام گرفت. روش نمونه گیری در ابتدا بر اساس معیارهای ورود به روش نمونه گیری در دسترس و بعد مبتنی بر هدف انجام شد. آموزش به روش اجوکر با برگزاری کارگاه دو روزه احیاء نوزاد انجام شد. بررسی اثر بخشی آموزش احیاء پایه نوزادان در سه مرحله قبل و بلافاصله بعد و دو ماه بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه و چک لیست محقق ساخته پس از تایید روایی و پایایی انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی زوجی و آنالیز واریانس اندازههای تکراری با استفاده از نرم افزار spss انجام شد.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات دانش و عملکرد قبل از آموزش به ترتیب( ۶/۶) ۹۳/۵۱ و ( ۹۷/۳۴) ۱۴/۱۲۹- ، میانگین و انحراف معیار نمرات دانش و عملکرد بلافاصله بعد از آموزش به ترتیب( ۳۶/۲) ۵۳/۶۴ و ( ۰۱/۱۹) ۷/۲۵- و میانگین وانحراف معیار نمرات دانش و عملکرد دو هفته بعد از آموزش به ترتیب ( ۴۲/۳ ) ۷۳/۵۹ و ( ۲/۲۸) ۷/۶۸- بوده است. بین میانگین و انحراف معیار نمرات دانش و عملکرد قبل و بلافاصله بعد و دو ماه بعد از آموزش اختلاف معنی داری وجود دارد )۰۵/۰ (p<. نمرات دانش و عملکرد بلافاصله بعد از آموزش نسبت به قبل از آموزش و دو ماه بعد از آموزش افزایش داشت.
نتیجه گیری: آموزش به روش اجوکر بر سطح دانش و عملکرد پرستاران و ماماها اثربخشی بود و یافتههای این مطالعه نشان داد که نیاز به آموزش احیاء در فواصل زمانی منظم و پیوسته ضروری است. لذا توصیه میشود مسئولین و مدیران آموزشی این روش آموزشی جدید را در ارتقاء سطح دانش و عملکرد کارکنان بالینی مرتبط با نوزاد در فواصل زمانی منظم و پیوسته به کار گیرند.
کلیدواژه ها: اجوکر، آموزش، احیا نوزاد، دانش، عملکرد
کلمات کلیدی: Educare, Neonatal Resuscitation, Training, Knowledge, Performance, اجوکر, آموزش, احیا نوزاد, دانش, عملکرد
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1823377/