محمد افشارنسب
سیدعباس عارف زاده
سیدرضا مرتضایی
عقیل دشتیان نسب
الهام جرفی

در سال ۱۳۸۶ تلفات زیادی در میگوهای جوان گونه پاسفید در بسیاری از مزارع پرورش میگوی سایت دلوار در استان بوشهر واقع در جنوب ایران اتفاق افتاد. نشانه ظاهری میگوهای بیمار و در حال مرگ قرمزی سطح بدن، دم و زواید حرکتی بود. روده میگوها خالی و نواحی نکروزه در دم و زواید حرکتی مشاهده گردید. تعداد ۲۰۰ نمونه از میگوهای بیمار جمع آوری و در فیکساتور دیویدسون جهت بررسی آسیب شناسی قرار داده شد. همچنین بخشی از اندام حرکتی میگوها در الکل ۹۵% برای مطالعات مولکولی نگهداری گردید. نتایج حاصل از مطالعات آسیب شناسی شامل نکروز چند کانونی در اپیتلیوم کوتیکول و اکثر بافتهای پیوندی زیر کوتیکول و گاهی ماهیچه های مخطط اصلی بوده و گنجیدگی های کروی و متعدد در نواحی تحت تاثیر قرار گرفته بافت کوتیکول پراکنده شده بودند. این اجسام گنجیدگی کروی در رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین/فلوکسین (H&E/Ph) رنگ ائوزینوفیلی تا بازوفیلی نشان دادند. این گنجیدگی ها در روده انتهایی و معده نیز مشاهده گردید. این علائم نشان دهنده فرم حاد سندرم تورا در نمونه­ها بود. همچنین نمونه­ها با کیت IQ۲۰۰۰Ô WIT Multivir System for TSV,IHHNV and WSSV و کیت IQ۲۰۰۰Ô Detection and Prevention for TSV با استخراج RNA مربوطه جهت ردیابی سندرم تورا بررسی شدند. نتایج PCR مثبت بودن ویروس سندرم تورا را در نمونه­ها نشان داد. بر اساس نتایج بدست آمده وجود سندرم تورا در نمونه ها اثبات گردید

: ویروس سندروم تورا, میگوی پاسفید, آسیب شناسی, مطالعات مولکولی, ایران