masoumeh yousefi - Ph.D. student of Food Science and Food Industry, Faculty of Marine Science and Technology, Islamic Azad University, North Tehran Branch.
Mahsa Tabari - Academic member
hamid tavakolipour - Academic member
sirous bidarigh - Academic member

در این بررسی اثر نانو ذرات روی اکسید در سه سطح ۱، ۳ و ۵ درصد به نانوکامپوزیت پلی لاکتیک اسید و کیتوزان افزوده شد و نتایج ارزیابی SEM (میکروسکوپ الکترونیکی) آن مورد ارزیابی قرار گرفت و نشان داد فیلم های حاوی پلی لاکتیک اسید و کیتوزان دارای ساختار نامنظم و فشرده و با افزودن نانوذرات روی اکسید ساختار منظم و منسجم بود که نتایج این پژوهش نشان داد نفوذپذیری بخار آب (WVP) فیلم و روکش نانوکامپوزیت در فیلم های دارای نانو ذرات روی اکسید در سطح ۳ درصد سبب افزایش نانو ذرات روی اکسید و نفوذ پذیری به بخار آب اثر معنی داری را نشان داد (۰۵/۰>P). نتایج حاصل از دستگاه بافت سنجی نشان داد با افزایش غلظت نانو ذرات استحکام کششی فیلم و روکش نانوکامپوزیت به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود (۰۵/۰>P). همچنین تغییرات زیاد طول تا نقطه شکست از نقطه نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان نداد. نتایج سفتی بافت این پژوهش نیز بیانگر آن بود که طی زمان نگهداری ۱۵ روزه تیمار مورد آزمون دارای بیشترین میزان سفتی است. نتایج تاثیر فیلم و روکش نانوکامپوزیت بر پایه پلی لاکتیک اسید و کیتوزان حاوی نانوذرات روی اکسید بر خصوصیات میکروبی بیانگر آن بود که طی زمان ماندگاری نان غله حاوی پلیمر پلی لاکتیک اسید و کیتوزان اثر مهارکنندگی بر رشد قارچ دارد که با افزایش نانو ذرات روی اکسید به طور معنی داری افزایش می یابد. همچنین نشان داد ماندگاری نان تست هفت غله برش داده شده حاوی متغییرهای مذکور در سطح ۵ درصد در مقایسه با تیمار شاهد بیشتر بود.

Polylactic acid, zinc oxide, chitosan, seven grain breads, nanoparticles, nanocomposites., پلی لاکتیک اسید, روی اکسید, کیتوزان, نان هفت غله, نانوذرات, نانوکامپوزیت.