مهین رفوسه - کارشناس ارشد سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی منطقه جنوب خاوری کرم
علیرضا شاکراردکانی - استادیار بخش مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی- معدنی زرند، دانشگاه شهید با
حجت اله رنجبر - دانشیار بخش مهندسی معدن، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید باهنر ک

در شمال و شمال شرق کرمان واقع در ایران مرکزی سنگ های آتشفشانی، نیمه عمیق (دایک) وآذرآواری (آگلومرا و توف) ائوسن وجود دارند. بر اساس مطالعات پتروگرافی از لحاظ سنگ شناسی گدازه هادارای ترکیب بازالتی، آندزیتی، ریوداسیتی و ریولیتی، دایک ها دارای ترکیب آندزیتی و ریوداسیتی و آذرآواری ها دارای ترکیب توف بلورین هستند. سنگ های آتشفشانی دارای بافت های اصلی پورفیری، میکرولیتیکپورفیری و جریانی بوده و از لحاظ تجمع کانیایی آنها دارای کانی های پلاژیوکلاز± کوارتز± آلکالی فلدسپار± بیوتیت± آمفیبول± کلینوپیروکسن + اپاک می باشند. پلاژیوکلازها دارای بافت های غیر تعادلی نظیر بافتغربالی، تحلیل یافتگی و منطقه بندی هستند؛ در حالی که کوارتزها دارای حواشی تحلیل یافته می باشند و آمفیبول ها و بیوتیت ها اغلب دچار فرایند اپاکی شده اند. تشکیل این بافت ها را می توان به فرایندهایینظیر اختلاط ماگمایی، تغییرات فشار بخار آب و کاهش فشار همراه با از دست دادن جزئی حرارت در هنگام صعود ماگما ربط داد. مطالعات ژئوشیمیایی مشخص نمودند که سنگ های آتشفشانی منطقه مورد مطالعهجزء سری ماگمایی ساب آلکالن با طبیعت کالک آلکالن هستند. علاوه بر این، سنگهای آتشفشانی اسیدی متاآلومینوس تا پرآلومینوس بوده و دارای مشخصه گرانیتوئیدهای نوعI می باشند. دیاگرامهای توصیفی عناصر کمیاب به همراه الگوی عناصر نادر خاکی نرمالیز شده بر اساس کندریت نشان می دهد که سنگ های آذرین منطقه مورد مطالعه در یک محیط قوس فعال قاره ای تشکیل شده اند.

کرمان، اختلاط ماگمایی، اپاکی شدن، قوس آتشفشانی