Mostafa Salimifar - استاد اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
Fazeleh Khadem - دانشجوی دکتری اقتصاد، پردیس بین الملل، دانشگاه فردوسی مشهد

سازمان همکاری شانگهای، سازمان همکاری چندجانبه منطقهای است که اعضای دائم و ناظر این سازمان، حدود ۴۴ درصد جمعیت جهان،۲۰ درصد ذخایر نفتی و حدود۴۰ درصد ذخایر گازی جهان را دارا می باشند. همچنین کشورهای عضو و ناظر این سازمان سهم مهمی در تولید نفت و گاز دارند. ۲۴ درصد از تولید نفت جهان و همچنین بیش از ۳۰ درصد تولید گاز جهان در منطقه شانگهای انجام می گیرد. بنابراین با توجه به گردآمدن بزرگترین تولیدکنندگان انرژی(ایران و روسیه) در کنار بزرگترین مصرف کنندگان انرژی(چین و هند)در این سازمان و پتانسیل عظیم انرژی آن، یکی از حوزه های همکاری، انرژی می باشد. پژوهش حاضر جهت ارائه توصیه هایی برای ایران در زمینه نحوه عضویت در این سازمان، با استفاده از روش سناریونویسی، تاثیر سناریوهای پیش روی ایران و سازمان شانگهای بر ژئوپلیتیک انرژی را بررسی کرده و به این نتیجه می رسد که در صورتی که ایران به عضویت کامل سازمان شانگهای درآید، می تواند از پیامدهای مثبت آن بر امنیت انرژی(کسب امنیت تقاضا، رفع خطر تحریم ها، سرمایه گذاری خارجی و دستیابی به تکنولوژی) برخوردار شود.

سازمان همکاری شانگهای, ایران, انرژی, پیامدهای استراتژیک, ژئوپلیتیک