مرتضی قولاق - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشکده کشاور ز ی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبدکاووس
مجیدمحمد اسمعیلی - دانشیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبدکاووس
ابوالفضل طهماسبی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبدکاووس

چرای بی رویه عامل اصلی ترا کم خاک و کاهش نفوذپذیری در مراتع بوده است. یافته های این پژوهش نشان داد که نگهداری پوشش گیاهیاین مراتع از طریق جلوگیری از چرای بی رویه و افزایش بقایای گیاهی می تواند در کاهش ترا کم خاک و در نتیجه بهبود خصوصیات هیدرولیکیخاک موثر باشد. جهت اندازه گیری میزان نفوذپذیری خاک در مراتع تنسیق شده و مراتع تنسیق نشده از روش استوانه مضاعف استفاده شد. نتایجنشان داد که هر دو تیمار منطقه و زمان نفوذپذیری به صورت مستقل از یکدیگر بر متغیر وابسته (میانگین نفوذپذیزی) در سطح معنی دار اثرگذاراست. اما اثرات متقابل تیمارهای منطقه و زمان نفوذپذیری معنی دار نشده است و فرض صفر پذیرفته شده است. همچنین نتایج نشان داد که میانگینزمان نفوذیذیری در زمان های ۱۵ و ۱۰ دقیقه، ۴۵ و ۶۰ دقبقه و ‎۹۰ و ۱۲۰ دقیقه مشابه اما با میانگین زمان نفوذپذیری در سایر زمان ها متفاوت است.نفوذ آب به خاک در کنار عوامل متعددی مانند بافت. میزان سنگریزه؛ ریشه گیاه. مواد آلی، میزان لاشبرگ سطحی، رطوبت اولیه، نسبت جذبسدیم، جرم مخصوص ظاهری و دمای خاک، به کاربری و مدیریت زمین بستگی دارد. در این تحقیق احتمالا دلیل تفاوت میزان نفوذپذیری بافتو ساختمان مشابه خاک در سطح اندک مرتع باشد که بر میزان نفوذپذیری اثرگذاشته اما گذر زمان بر میزان نفوذپذیری دو منطقه تفاوت معنی دارینگذاشته است و اثرات متقابل معنی دار نیست.

نفوذپذیری، تنسق، قره دام