علیرضا نظری علوی - مربی، گروه آب، پژوهشکده علوم و فناوری های انرژی، آب و محیط زیست، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
شهناز قاسمی - استادیار، گروه محیط زیست، پژوهشکده علوم و فناوری های انرژی، آب و محیط زیست، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران

روغن های برش در عملیات ماشین کاری برای کاهش اصطکاک، ایجاد خواص روان کاری و خنک کنندگی و جلوگیری از خوردگی استفاده می شوند. روش های بیولوژیکی برای تصفیه پساب حاصل از این روغن ها کارایی پایینی دارند، بنابراین برای تصفیه این نوع پساب ها باید روش های دیگری در نظر گرفته شود. در این پژوهش، استفاده از روش انعقاد الکتریکی برای تصفیه پساب حاوی روغن برش شد. به این منظور از یک راکتور منقطع الکتروشیمیایی مجهز به دو الکترود آلومینیم و منبع برق مستقیم استفاده شد. بازده فرایند با اندازه گیری درصد حذف اکسیژن خواهی شیمیایی و یا زمان لازم برای حذف بررسی شد. تاثیر پارامترهای عملیاتی مختلف مانند غلظت روغن، ولتاژ اعمالی، سرعت هم زدن، pH اولیه، فاصله و سطح الکترودها در بازده فرایند انعقاد الکتریکی بررسی شد. نتایج آزمایش های انجام شده نشان داد که کاهش غلظت امولسیون از ۳ به ۵/۰ درصد حجمی منجر به افزایش کارایی فرایند تصفیه تا ۳/۹۷ درصد شد. افزایش ولتاژ از ۴۰ به ۶۰ ولت زمان لازم برای تصفیه پساب با همین کارایی را از ۵۰ به ۲۰ دقیقه کاهش داد. کاهش فاصله بین الکترودها از ۶ به ۲ سانتی متر و افزایش سطح موثر الکترودها از ۶۰ به ۱۸۰ سانتی متر مربع زمان لازم برای تصفیه را به ۲۰ دقیقه کاهش داد. همچنین نتایج آزمایش ها نشان داد که زمان لازم برای تصفیه فرایند در سرعت های متوسط هم زدن (۱۵۰ دور در دقیقه) کمتر است. نتایج به دست آمده بیانگر بالا بودن درصد حذف اکسیژن خواهی شیمیایی فرایند تصفیه در محیط خنثی (۹/۹۵ درصد) بود. بنابراین با توجه به سادگی روش، هزینه عملیاتی پایین و قابلیت طراحی در مقیاس صنعتی، روش انعقاد الکتریکی برای تصفیه پساب های حاوی روغن برش استفاده شد.

روغن برش, امولسیون روغن-آب, انعقاد الکتریکی, اکسیژن خواهی شیمیایی