ایوب زارع خفری - دانشجوی دکتری مدرسی تاریخ و تمدن اسلامی دانشگاه تهران.
محمد نصیری - دانشیار دانشگاه تهران، گروه تاریخ و تمدن اسلامی، تهران، ایران.
رمضان رضایی - دانشیار دانشگاه تهران، گروه تاریخ و تمدن اسلامی، تهران، ایران.
جواد اسحاقیان - استادیار دانشگاه تهران، گروه مدرسی قرآن و متون، تهران، ایران.

هدف مقاله: نشان دادن ظرفیت تمدنی آموزه‎های قرآن کریم، از جمله اهداف علمی انتخاب این موضوع است. اساسا تمدن پدیده‎ای بشری است که بر پایه عقلانیت و خرد جمعی منبعث از حوزه اندیشه و علوم انسانی آن مرز و بوم شکل می‎گیرد که در سوگیری روابط انسانی در آن جامعه نقش به‎سزایی دارد. اگر تمدنی‎ به دور از عقلانیت صحیح شکل بگیرد، آسیب‎های جدی به انسان و روابط انسانی وارد می‎کند، تمدنی که بر اساس عقلانیت صحیح شکل بگیرد، زمینه رشد و بالندگی انسان و روابط انسانی را در سطح کلان مهیا می-کند. هر تمدنی باتوجه به مبانی نظری آن، از سطحی از عقلانیت برخوردار است که البته مدل عقلانیت در هر تمدنی، مختص به آن تمدن و متفاوت با دیگر تمدن‎هاست، خوانش تمدنی کارکردهای آموزه «مکنت» در قرآن در پرتو عقلانیت وحیانی یک موضوع مغفول به شمار می‎آید، بنابراین برای کشف و تبیین علمی آن، انجام پژوهش‎هایی از این قبیل ضروری است. روش این مقاله با روش: توصیفی‎-تحلیلی بر پایه عقلانیت وحیانی در پی پاسخ به این سوال است که تبیین تمدنی از کارکردهای آموزه «مکنت» در قرآن، در پرتو عقلانیت وحیانی چیست؟ نتایج مقاله ایجاد بستر مناسب جهت ایجاد وحدت با هویت سازی واحد در پرتو عقلانیت وحیانی، تنظیم مناسبات انسانی در پرتو عقلانیت وحیانی، تثبیت و گسترش معروف در پرتو عقلانیت وحیانی.

قرآن, تمکین, تمدن, مکنت, عقلانیت وحیانی