حمیدرضا محمدزاده مهنه - دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی امین
علی محمد فاطمی یگانه - استادیار دانشگاه امین
محمدموسی خورشیدی - دانش آموخته دکتری مدیریت آموزشی و مدرس دانشگاه
مصطفی میش مست - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، مدرس دانشگاه علوم انتظامی امین
محمدطاهر شیخی - کارشناس ارشد پژوهش علوم اجتماعی، پژوهشگر دفاتر تحقیقات کاربردی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

یکی از ملزومات حیاتی دادرسی عادلانه، کشف حقیقت توسط قضات است. بدیهی است قاضی در تمامی زمینه های علمی، تخصص ندارد لذا می باید از نظریه کارشناسان خبره در موضوعات مرتبط با آنان استفاده نماید. هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل جایگاه نظریه پزشکی قانونی در نظام عدالت کیفری ایران است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، توصیفی تحلیلی است. منابع پژوهش را متون فقهی، قوانین موجود و اسناد معتبر نظیر کتاب ها، مقالات، پایان نامه ها و سایر منابع اینترنتی تشکیل داده اند که با بررسی آن ها، موضوع مورد مطالعه، تحلیل شده است. نتایج تحقیق نشان داد که مقنن ایران نظریه های پزشکی قانونی در اثبات جنایات عمدی یا غیر عمدی را قاطع دعوا نمی داند لیکن این نظریه اعتباری دارد که گاهی تکلیف قطعی دعوا را روشن می کند. اعتبار این نظریه بسته به نگاهی است که دادرس بدان داشته و قناعت وجدانی است که از آن کسب می کند. امکان اعتراض به این آرا نیز ضامن حقوق طرفین و حفظ بی طرفی قضات است.

جنایت، قتل، کشف جرم، پزشکی قانونی، حقوق کیفری