کاربرد شاخص خود همبستگی فضایی موران در تحلیل فضایی-زمانی آلاینده ی PM۲.۵ (مطالعه موردی: شهر تهران)
عنوان مقاله: کاربرد شاخص خود همبستگی فضایی موران در تحلیل فضایی-زمانی آلاینده ی PM۲.۵ (مطالعه موردی: شهر تهران)
شناسه ملی مقاله: JR_JEHE-5-3_001
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JEHE-5-3_001
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
مرضیه نادیان - Department of Environment, Faculty of Natural Resources and Earth Sciences, University of Kashan, Iran
روح اله میرزایی - Department of Environment, Faculty of Natural Resources and Earth Sciences, University of Kashan, Iran
سعید سلطانی محمدی - ۲. Department of Mining Engineering, Faculty of Engineering, University of Kashan, Iran
خلاصه مقاله:
مرضیه نادیان - Department of Environment, Faculty of Natural Resources and Earth Sciences, University of Kashan, Iran
روح اله میرزایی - Department of Environment, Faculty of Natural Resources and Earth Sciences, University of Kashan, Iran
سعید سلطانی محمدی - ۲. Department of Mining Engineering, Faculty of Engineering, University of Kashan, Iran
زمینه و هدف: ذرات معلق یکی از مهمترین آلایندههای هوای شهرهای ایران بهویژه تهران است که به دلیل خطرات بهداشتی متعدد سلامت ایرانیها را تهدید میکند. میزان خطرات این ذرات به تغییرات زمانی- مکانی غلظت آنها در هوا بستگی دارد. از این رو، هدف این پژوهش، تحلیل مکانی و زمانی PM۲.۵ در هوای شهر تهران با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی است.
مواد و روشها: دادههای ساعتی غلظت PM۲.۵ طی سال ۱۳۹۵ از ۳۸ ایستگاه سنجش آلودگی هوا جمعآوری شد و بهصورت ماهانه، فصلی و سالانه آنالیز شد. بهمنظور پهنهبندی غلظت PM۲.۵، از درونیابی وزندهی معکوس فاصله استفاده شد. وجود خودهمبستگی مکانی در دادهها توسط شاخص موران بررسی شد و خوشهبندی دادهها توسط شاخصهای موران جهانی و محلی صورت پذیرفت و نهایتا جهت تعیین لکههای داغ این آلاینده در شهر تهران از شاخص Getis-Ord-Gi استفاده شد.
یافتهها: نتایج حاصل از پهنهبندی و خودهمبستگی مکانی محلی و جهانی به همراه تحلیل لکههای داغ غلظت آلایندهی PM۲.۵ نشان داد که غلظت این آلاینده از سمت شمال به جنوب تهران روند افزایشی دارد بهطوری که مناطق واقع در جنوب تهران به ویژه ایستگاههای شهر ری، از آلودهترین مناطق شهر تهران بودند. همچنین نتایج نشان داد که غلظت این آلاینده در دو فصل سرد بیشتر بود بهطوریکه بیشترین لکههای داغ در این دو فصل شناسایی شدند.
نتیجهگیری: استفاده همزمان از چند تحلیل مکانی نشان داد که شهر تهران به دو بخش شمال غیرآلوده و جنوب آلوده قابل تفکیک است که این موضوع باید توسط برنامهریزان شهری جهت بهبود کیفیت هوای تهران در نظرگرفته شود.
کلمات کلیدی: PM۲.۵ pollutant, Global Moran's I, Local Moran's I, Hotspots, آلاینده ی PM۲.۵, آماره موران جهانی, آماره موران محلی, لکه های داغ
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1835373/