فرج الله هدایت نیا

اصل بیست و یکم قانون اساسی فلسفه وجودی و وظیفه ذاتی دادگاه خانواده را «حفظ کیان و بقای خانواده» شمرده است. این هدف مقدس نیازمند ایجاد سازوکارهای ویژه ای است که قانون جدید حمایت خانواده مصوب ۱۳۹۱ آن را پیش بینی کرده است. مطابق مقررات این قانون «دادگاه خانواده با حضور رئیس یا دادرس علی البدل و قاضی مشاور زن تشکیل می گردد». همچنین دو مرکز داوری و مشاوره، دادگاه خانواده را برای نیل به هدف مذکور یاری می رسانند. سابقه تقنینی داوری در دعاوی خانواده به سال های پیش از انقلاب اسلامی بازمی گردد و در تحولات حقوقی پس از انقلاب نیز همواره مورد توجه قرار داشته؛ ولی مرکز مشاوره برای دادگاه خانواده از نوآوری های قانون جدید حمایت خانواده است. ساختار و صلاحیت های این دو مرجع به گونه ای است که کارآمدی آن را با تردید مواجه می سازد. این نوشتار ضمن تبیین مشکلات ساختاری تفکیک دو مرکز مزبور، طرح تلفیق مراکز مشاوره و داوری و ظرفیت های آن را مورد مطالعه قرار داده است.

دادگاه خانواده, مشاوره, خانواده, مرکز داوری, مرکز مشاوره