ماریا قدیری نیاری - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی ، موسسه آموزش عالی کوشیار، رشت ، ایران

هدف این پژوهش اثربخشی آموزش درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر مهارتهای ارتباطی و خودکارآمدی جنسی زنان بود. پژوهش حاضر به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل زنان مراجعه کننده در سه ماهه اول سال ۱۴۰۱ به مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی احیاء رشت به تعداد ۶۳ نفر بودند که نمونه ای به تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) جایدهی شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های مهارتهای ارتباطی کوئین دام (۲۰۰۴) و خودکارآمدی جنسی وزیری و لطفی کاشانی (۱۳۷۸) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه در معرض مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز و همکاران (۲۰۱۲) قرار گرفتند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش موجب افزایش مهارتهای ارتباطی در زنان شد (۰۵/۰.(P< همچنین آموزش درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش موجب افزایش خودکارآمدی جنسی در زنان شد (۰۵/۰.(P< بر اساس یافته های این پژوهش نتیجه گیری می شود که برای افزایش مهارتهای ارتباطی و خودکارآمدی جنسی در زنان می توان از آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده نمود.

درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش، مهارتهای ارتباطی ، خودکارآمدی جنسی ، زنان