Bahman Zamani Kebrabadi - دانشجوی دکتری، جنگلشناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری.
Seyyed Mohammad Hojati - دانشیار گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری.
Farhad Rejali - دانشیار پژوهش موسسه تحقیقات آب و خاک کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی.
Masoud Esmaeili Sharif - استادیار پژوهش، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی.
Hamid Reza Rahmani - استادیار پژوهش مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی.

در این آزمایش نهالهای یک­ساله محلب با شش تیمار قارچ میکوریز (Diversispora versiformis، Claroideoglomus etunicatum، Rhizophagus irregularis، Funneliformis mosseae، یک تیمار ترکیبی) گونههای مذکور تلقیح شده و همراه با تیمار شاهد در پنج نوع خاک (شاهد یا بدون آلودگی، آلوده طبیعی، آلوده شده با سرب، آلوده شده با روی و آلوده شده با سرب و روی) کاشته شدند. بیشترین مقدار کلونیزاسیون در تیمار سویه ترکیبی به مقدار ۵۱ درصد و کمترین مقدار در تیمار شاهد ۲۴ درصد بود. رویش قطری، ارتفاع نهال و شاخص سطح برگ در تلقیح با سویه ترکیبی به ترتیب ۴۲/۱ میلیمتر، ۹۱/۱۱ سانتیمتر و ۰۱/۱۹ واحد نسبت به شاهد افزایش یافت. بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی در تیمار سویه ترکیبی بهترتیب ۰۴/۴۲ و ۳۶/۲۱ گرم و کمترین مقدار آن در شاهد به ترتیب ۳۴/۲۲ و ۳۳/۱۱ گرم بود. تیمار سویه ترکیبی و تیمار خاک غیر­آلوده موجب بیشینه رشد در گونه محلب شد. در گیاهانی که با قارچ میکوریز تلقیح شده بودند، میانگین همه متغیرهای اندازه­گیری­شده در مقایسه با گیاهان شاهد بهطور معنیداری بیشتر بود. تیمار سویه ترکیبی در تجمع ماده خشک بیشترین تاثیر را داشته است.

آربوسکولار, آلودگی خاک, زیست پالایی, ویژگیهای مورفولوژیکی