سحر سجادی دهکردی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعتی شریف
ایران عالم زاده
مبارکه نجفی زاده

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که در صورت مصرف آنها به مقدار کافی منجر به بروز اثرات سلامت بخش در میزان می شوند. قابلیت زنده مانی و فعالیت متابولیکی آنها باید در تمام مراحل فرآیند از تولید تا بلغ توسط مصرف کننده ثابت بماند و در دستگاه گوارش زنده بمانند. میکروکپسوله سازی یکی از مهمترین روش ها به منظور حفظ شرایط زیستی مناسب و کاهش حساسیت مجموعه میکروبی به شرایط محیطی بیرونی می باشد. روش امولسیون سازی یک روش نسبتاً جدید در صنایع غذایی است و استفاده از این روش برای تولید در مقیاس صنعتی ساده است. در این پژوهش میکروکپسوله سازی باکتری لاکتوباسیلوس اسید و فیلوس به روش امولسیون سازی صورت گرفت و از یک پلیمر تخریب پذیر به نام سدیم الژینیت، به عنوان ماده دیواره ای و Span 80 به عنوان امولسیفایر استفاده شد. فاز آبی، کشت میکروبی شست و شو شده و فاز روغنی، روغن ذرت خالص بود. نسبت های 1 به 3، 1 به 4، 1 به 5 و 1 به 6 آب به روغن آزمایش شدند و تأثیر آن ها روی سایزمیکروکپسول ها و درصد بار اولیه میکروکپسول ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از بهینه بودن شرایط در نسبت 1 به 5 بود؛ به گونه ای که سایز میکروکپسول ها بین 20 تا 100 میکرومتر و درصد بار اولیه میکروکپسول ها (2x10(9 بود.

امولسیون سازی، بهینه سازی، میکروکپسوله سازی، پروبایوتیک