آی تکین پاکدین - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اهر
شهروز نعمتی - دانشیار گروه روانشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی بر خلاقیت و حل مساله کودکان ۱۰ تا ۱۲ سال انجام شد. جامعه آماری شاملکلیه کودکان ۱۰ تا ۱۲ سال شهر تبریز در سال ۱۴۰۱ بودند. نمونه پژوهش ۳۰ نفر از جامعه ی آماری بود، که به صورت در دسترسانتخاب و به صورت تصادفی ۱۵ نفر در گروه بازی درمانی و ۱۵ نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پکیچبازی درمانی، آزمون کامپیوتری حل مساله برج لندن و خلاقیت بود. گروه آزمایش ۱۰ جلسه درمانی دریافت نمودند. برای تجزیه وتحلیل داده ها، علاوه بر استفاده از روشهای آمار توصیفی، از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. تحلیل داده ها نشانداد که بازی درمانی باعث افزایش عملکرد حل مساله و خلاقیت در گروه تحت بازی درمانی می شود که از نظر آماری این تاثیرمعنادار می باشد P<۰/۰۱ اما نمرات گروه کنترل در پیش آزمون و پس آزمون تفاوتی نداشتند. بنابراین می توان گفت بازی درمانی یک روش موثر برای افزایش حل مساله و خلاقیت می باشد.

بازی درمانی، حل مساله، خلاقیت