فاطمه عشقی - دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، موسسه آموزش عالی علامه قزوینی، قزوین
صفورا فروتن - استادیار گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی علامه قزوینی، قزوین

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش فلسفه به کودکان (P۴C) بر مسئولیت پذیری در دانش آموزان دوره دومابتدایی شهر قزوین انحام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف، تحقیق کاربردی و به لحاظ ماهیت شبه آزمایشی استکه با اجرای طرح آزمون مقدماتی در دو گروه آزمایش و گواه داده های مورد نیاز را فراهم آورد. جامعه آماری این مطالعه، تمامی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر قزوین میباشند که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول بهتحصیل بودند. در این مطالعه. تعداد ۳۰ نفر از دانش اموزان به روش نمونه گیری هدفمند. گزینش و در دو گروه ۱۵نفره به عنوان گروه شاهد و آزمایش تقسیم شدند. شیوه کلاس داری در گروه آزمایش به صورت حلقه کند و کاو و بهسبک لیپمن شارپ طی ۸ جلسه متوالی اجرا گردید. ابزار گردآوری داده هاه شامل پرسشنامه مسئولیت پذیری دانشاموزان کردلو (۱۳۹۳) بود. تجزیه و تحلیل داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی انجام گرفت که در سطح توصیفیبا استفاده از مشخصه های آماری مانند میانگین» انحراف معیار و و در سطح استنباطی برای آزمون فرضیه ها و تعیینمعناداری تفاوت میان نمره های گروه آزمایشی و گواهه از آزمون تحلیل کوواریانس (ancova) (برای مقایسهمیانگین نتایج دو گروه) یهره گرفته شد. داده ها با استفاده از نرم افزار دورو مورد نحز به وتحلیل قرار گرفت. نتایجبدست آمده از یافته های پژوهش نشان داد که اجرای برنامه فلسفه به کودکان در مسئولیت پذیری دانش آموزان دورهدوم ابتدایی تاثیر دارد. هم چنین نتایج نشان دادند که اجرای برنامه ی آموزش فلسفه واریانس متغیر مسئولیت پذیریدانش آموزان را تبیین می کند.

آموزش فلسفه برای کودکان، مسئولیت پذیری، دوره ابتدایی