مهتاب کاشف زرع - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه راهبرد شمال

اختلالات اضطرابی یکی ازشایع ترین اختلالات روانی است که بسیاری ازافراد را درگیر کرده وبه دلایل بسیارمتعددی مانند احساس ترس واضطراب بروز می یابد.مطالعات بسیاری براین باور هستند که خصیصه های شخصیتی و شناختی نقش مهمی در ایجاد و تداوم اختلالات روانی علی الخصوص اختلالات اضطرابی دارند. با توجه به اهمیت این مقاله حاضر بر آن است تا به مقایسه متغیر طرحواره های ناسازگار اولیه و کمال گرایی در افراد با و بدون اختلال اضطراب بپردازد. روش این پژوهش علی- مقایسه ای یا پس رویدادی درنظرگرفته شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان موسسه آموزش عالی قدیر شهرستان لنگرود در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ است به تعداد ۸۰۰ نفر و حجم نمونه شامل ۹۰ نفر(۴۵ نفر افراد با اضطراب و ۴۵ نفر افراد بی اضطراب) که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند؛ بوده است. ابزارگرداوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه طرحواره های ناسا زگار اولیه یانگ (۱۹۹۴)؛ پرسشنامه کمالگرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴) و پرسشنامه اضطراب شینان (۱۹۸۹) در نظر گرفته شد. جهت تحلیل اطلاعات توصیفی و جمعیت شناختی ابتدا از شیوه های آمار توصیفی (میانگین؛ انحراف معیار، فراوانی و درصد) و برای تحلیل فرضیه های پژو هش از شیوه های آمار استنباطی (تحلیل واریانس تک متغیری و چند متغیری) استفاده شد. کلیه داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-Ver۲۲ تحلیل شد.یافته ها نشان داد. بین دانش آموزان بااضطراب و بدون اضطراب به لحاظ متغیرهای (طرحواره های ناسازگار اولیه وکمال گرایی) تفاوت وجود دارد. یافته های حاصل از تحلیل واریانس چند متغیری نشان می دهد که تفاوت بین دو گروه با توجه به متغیرهای وابسته در مجموع معنادار است.در کل می توان چنین نتیجه گیری کرد که استفاده از راهبردهای ناکارآمد فرد را مستعد اضطراب کرده و در نتیجه به جای عکس العمل مناسب به رویدادهای تنش زاT با آشفتگی به آنها پاسخ می دهد؛ درحالیکه راهبردهای سازگار این پیامدها را به دنبال ندارد.

طرحواره های ناسازگار اولیه، کمال گرایی، اضطراب