بختیار نصیری اوانکی - دانشجوی دکتری فقه و حقوق اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
کزیم عبدالهی نژاد - استاد فقه و حقوق اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حسین صابری - استاد فقه و حقوق اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

چکیده در میان فقهای امامیه، در میزان تاثیرگذاری شروط بنائی بر عقود، اختلاف نظر وجود دارد. مشهور فقهای متقدم تا زمان شیخ انصاری بر این باور بودند: به طور مطلق، شروط بنائی - همان شروط مورد توافق طرفین عقد، قبل از عقد که عقد لاحق بر مبنای آن منعقد می گردد- تاثیری بر عقد ندارد. نظریه آن ها به استناد نصوص موثقی از معصومین (ع) و تبادر ناشی از معنای لغوی مستند گشته است. در این مقاله که دیدگاه فقهای امامیه، به روش تطبیقی، بررسی شده است، ضمن مردود دانستن ادعای وجود تبادر، در معنی یادشده، بر این موضوع تاکید شده که نصوص موثق استنادی مشهور، به لحاظ اتحاد در موضوع، فقط بر مورد خود - عقد متعه - دلالت دارند. از این روی– چنانچه مشهور فقهای متاخر نیز گفته اند - به حکم عمومیتحدیثشریف «المسلمون عند شروطهم» و ادله دیگر، به این نتیجه رسیده ایم که شروط بنائی، اعتباری به اندازه اعتبار همه شروط صریح دارد.

شرط, شرط بنائی, عقد, لازم, فقه امامیه, ازدواج موقت