مصطفی بختیاروند - استادیار دانشگاه قم
حمید برادران سنجدک - کارشناس ارشد حقوق مالکیت فکری دانشگاه قم

چکیده به اعتبار کیفیت رقابت، قرارداد مجوز بهره­برداری از حقوق مالکیت صنعتی به انحصاری، غیر انحصاری و منفرد تقسیم می­شود ­که در مجوز انحصاری فقط یک مجوزگیرنده وجود دارد و حتی دارنده نیز نمی تواند در قلمرو قرارداد از مال فکری بهره­برداری نماید. این نوع مجوز مزایا و معایبی برای طرفین در بر دارد که در تصمیم­گیری راجع به انعقاد آن موثر است. مجوز دهنده و مجوزگیرنده حقوق و تکالیفی در برابر یکدیگر دارند که اطلاع از آن ها، هم تصمیم­گیری در مورد برقراری چنین رابطه قراردادی و هم اجرای قرارداد را تسهیل می­کند. بر طبق قانون ثبت اختراعات، طرح­های صنعتی و علائم تجاری ایران، ثبت در اداره مالکیت صنعتی، شرط قابل استناد بودن قراردادهای مجوز بهره­برداری، از جمله مجوز انحصاری، در برابر اشخاص ثالث است. انحصار ناشی از مجوز انحصاری، اعمال نظارت نسبت به آن را به واسطه حقوق رقابت توجیه می­کند.

مجوز بهره برداری انحصاری, مزایا و معایب, ثبت, حقوق و تکالیف طرفین, حقوق رقابت