Hossein Raghfar
Azade Ebrahimi

طرح مساله: در این مقاله تغییرات نابرابری در ایران طی سال های ۱۳۶۳ تا ۱۳۸۵بررسی می گردد. روش: با استفاده از آمار هزینه و درآمد خانوارها، تغییرات نابرابری درآمدی به تفکیک مناطق شهری و روستایی در ایران محاسبه می شود. به این منظور از ضریب جینی، ضریب تغییرات، ضریب انحراف میانگین نسبی، شاخص تایل و سنجه آتکینسون استفاده می شود. در انجام محاسبات از نرم افزارهای Excel و Stata استفاده شده است. یافته ها: این پژوهش نشان می دهد که روند نابرابری بر حسب شاخص های محاسبه شده در طول دوره بیست و سه ساله مورد بررسی، علی رغم فراز و نشیب های زیاد به جز دو سال پایانی مورد مطالعه روند نزولی را طی کرده است. نتایج: مقادیر نابرابری محاسبه شده با شاخص های مختلف سازگاری دارند، و تنها در مورد ضریب تغییرات سازگاری کم تری وجود دارد. در ارتباط با سنجه آتکینسون، این شاخص با پارامترهای ε=۰/۲۵ و ε=۰/۵ برای ایران مناسب تر وسازگارتر با روند عمومی مقادیر نابرابری اندازه گیری شده برحسب شاخص های دیگر است. در مجموع برای اقدامات سیاستی توصیه می شود که شاخص های نابرابری ضریب جینی، ضریب انحراف میانگین نسبی، شاخص تایل و سنجه آتکینسون راهنمای عمل سیاست گذاران قرار گیرد.

Atkinson\'s Measure, Coefficient of Variation, Gini Coefficient, Inequality, Relative Mean Deviation, Theil\'s Index, سنجه آتکینسون, شاخص تایل, ضریب انحراف نسبی از میانگین, ضریب تغییرات, ضریب جینی, نابرابری