سید رسول طیب - دانشجوی دکتری میکروبیولوژی- گروه میکروبیولوژی- دانشکده علوم- دانشاه آزاد اسلامی واحد کرمان- کرمان- ایران
نادیا کاظمی پور - استادیار میکروبیولوژی- گروه میکروبیولوژی ، دانشکده پزشکی ، دانشگاه ازاد اسلامی ، کرمان ، ایران
مهدی حسن شاهیان - استاد میکروبیولوژی- گروه زیست شناسی- دانشکده علوم- دانشگاه شهید باهنر کرمان- کرمان- ایران
فرخ رخ بخش زمین - استادیار میکروبیولوژی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران.
محمدرضا خوشرو - استادیار زیست گیاهی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم، دانشگاه آزاد واحد کرمان، کرمان، ایران

مقدمه: آلودگی نفتی در خلیج فارس یکی از معضلات اساسی این محیط مهم دریایی است. امروزه استفاده از روش های تجزیه زیستی برای حذف این آلودگی های نفتی در محیط های دریایی شایان توجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق مقایسه دو روش اثر تحریک زیستی و تقویت زیستی برای رفع آلودگی رسوبات آلوده شده به نفت خام در خلیج فارس است.مواد و روشها: در این تحقیق برای درک کارایی اثرات تحریک زیستی و تقویت زیستی روی جمعیت میکروبی رسوبات جزیره خارک شش نوع میکروکازم طراحی شد. شاخص هایی همچون کمیت تجزیه کننده ها، هتروتروف ها و میزان تجزیه نفت خام در زمان های گوناگون بررسی شدند و درنهایت با روش گاز کروماتوگرافی تجزیه پذیری در طول زمان سنجش شد.نتایج: نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادند میکروکازم ترکیبی تحریک زیستی و تقویت زیست (SB) با داشتن کمیت باکتری های هتروتروف برابر با ۱۰۶×۹/۳ و تجزیه کننده برابر با ۱۰۶×۱ دارای بیشترین کمیت و دینامیک جمعیتی در میکروکازم های مطالعه شده است و کمترین کمیت باکتری های هتروتروف با ارزش عددی ۱۰۴×۱ مربوط به رسوبات طبیعی است. نتایج آماری حاصل از این تحقیق ثابت کردند رابطه معنی داری بین نوع روشی که برای تجزیه زیستی انتخاب شده است، با زمان نمونه برداری و کمیت جمعیت دینامیکی وجود دارد و درنهایت با افزایش زمان گرمخانه گذاری تجزیه زیستی نفت در همه میکروکازم ها افزایش چشمگیری داشت (۹۵ درصد)؛ اما بهترین تجزیه زیستی نفت مربوط به میکروکازم تلفیقی تحریک زیستی و تقویت زیستی بود.بحث و نتیجه گیری: با به کارگیری نوع روش احیای زیستی برحسب ماهیت رسوبات آلوده می توان به کمک روش های زیستی رسوبات آلوده به نفت را احیا و به ثبات اکوسیستم های دریایی کمک کرد.

آلودگی نفتی, تحریک زیستی, ارزیابی زیستی, میکروکازم