داوود محمودی - دانشجو دکتری برنامه ریزی درسی دانشکده مدیریت، واحد تهران جنوب ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران،
قدسی احقر - استاد سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش و استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
لیلا فتحی ورنوسفادرانی - استادیار گروه علوم تربیتی، واحد تهران جنوب ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران،

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی سبک های یادگیری دانش آموزان متوسطه برای انتخاب مناسب ترین سبک بود. روش پژوهش حاضر ترکیبی(کیفی- کمی) و از نظر هدف نیز پژوهشی کاربردی بود. مشارکت کنندگان در بخش کیفی ۲۰ خبره علوم تربیتی در شهر تهران بودند که بر اساس تکنیک دلفی تا سه دور نظرات خود را ارائه دادند. جامعه آماری بخش کمی نیز کلیه دانش آموزان متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند که بر اساس جدول مورگان تعداد ۴۰۰ نفر از آنان به عنوان حجم نمونه و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای حاوی ۶ مولفه(اجتنابی، رقابتی، مشارکتی، مستقل، وابسته و همیار) و ۶۵ گویه بود که بر اساس مقیاس لیکرت طراحی شد. اعتبار پرسشنامه با دیدگاه اساتید و پایایی ابزار با آزمون آلفای کرونباخ حاصل شد(۸۸/۰=α). یافته های حاصل از بخش کیفی نشان داد خبرگان از بین ۱۰ سبک یادگیری، سبک یادگیری گرشا و ریچمن را انتخاب کردند و ضریب(کندال) اجماع خبرگان نسبت به گویه های سبک یادگیری منتخب ۷۲/۰ حاصل شد. نتایج معادلات ساختاری با روش PLS Smart نشان داد تمام مولفه های سبک یادگیری گرشا و ریچمن تا ۶۰ درصد توانایی پیش بینی سبک یادگیری گرشا را دارند(۶۰/۰=R۲). سه مولفه وابسته، رقابتی و اجتنابی با ضرایب مسیر (۸۶۲/۰)، (۸۰۳/۰) و (۷۰۲/۰) به ترتیب بیشترین تاثیر در سبک یادگیری دارند. همچنین کلیت مدل با شاخص نیکویی برازش مطلوب بود(۵۴/۰=GOF). با توجه به نتایج می توان گفت سبک یادگیری گرشا و ریچمن از دیدگاه متخصصان تعلیم و تربیت به عنوان سبک مناسب دوره شناخته شده است؛ لذا ضرورت دارد معلمان نوع تدریس خود را با این سبک انطباق دهند.

سبک های یادگیری, روش دلفی, فرایند یاددهی- یادگیری, سبک گرشا و ریچمن