حسن طاهرخانی - دانشیار، دانشکده فنی-مهندسی، دانشگاه زنجان
علی شکری - کارشناسی ارشد عمران، راه و ترابری، دانشگاه زنجان

محدودیت منابع و مصالح در دسترس، مشکلات زیست محیطی ناشی از تولید خرده آسفالت و مزایای اقتصادی فراوانبازیافت سبب بهره برداری مجدد از مصالح موجود در صنعت روسازی شده است. استفاده از خرده آسفالت، یکی ازروشهای مناسب برای ترمیم، بهسازی، و بازسازی روسازی های آسفالتی بوده که در این روش رویه های آسفالتی کهدچار خرابی و فرسودگی شدهاند از سطح راه تراشیده شده و با افزودن مواد جوانساز و احیا قیر پیر شده موجود در آنبا ترکیب در مخلوطهای آسفالتی بکر استفاده میشوند. مساله حساسیت رطوبتی که عموما به علت قرار گرفتن آب بینغشاء نازک قیری و سطح سنگدانه ایجاد می گردد از جمله مهمترین خطراتی است که روسازی های آسفالتی را تهدیدمیکند. پدیده حساسیت رطوبتی (به خصوص خرابی عریان شدگی) در "مخلوطهای مستعد به حساسیت رطوبتی"بیشتر مطرح میباشد. سنگدانه های سیلیسی یا مخلوط های حاوی خرده آسفالت، نمونه بارز چنین مصالحی هستند کهلزوم مطالعه و اصلاح ویژگیهای چنین مخلوطهایی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف این پژوهش، بررسی افزودنآهک هیدارته و زایکوترم در بهبود دوام مخلوط آسفالتی حاوی ۷۵ % خرده آسفالت جوانسازی شده با روغن خوراکیضایعاتی بود. ویژگیهای مقاومت کششی غیرمستقیم، حساسیت رطوبتی و افت وزنی از آزمایش کانتابرو مورد ارزیابیو بررسی قرار گرفتند. برای جوانسازی و بازیابی خواص رئولوژیکی و مکانیکی مخلوط های حاوی خرده آسفالت با توجهبه تحقیقات پیشین، از ۷ درصد روغن خوراکی ضایعاتی به عنوان عامل جوانساز استفاده گردید. نتایج بدست آمده حاکیاز آن است که خواص مکانیکی مخلوط های آسفالت بازیافتی حاوی روغن جوانساز و ترکیب آن با فیلر آهک هیدراتهنتایج بهتری نسبت به زایکوترم در بردارد.

مخلوط آسفالت بازیافتی، خرده آسفالت (RAP)، زایکوترم، آهک هیدراته، عریان شدگی