الهام حیدری - استادیار، بخش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه شیراز
رحمت اله مرزوقی - استاد، بخش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه شیراز
زهرا رفعت جو - دانشجوی کارشناسی ارشد، بخش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه شیراز

هدف کلی پژوهش بررسی روابط سبک یادگیری مرجح و عملکرد تحصیلی با نقش واسطه ای یادگیری غیررسمی دیجیتال در میان دانشجویان دانشگاه شیراز بود. روش مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل ۳۲۰ نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، انتخاب شدند. ابزار های مورد استفاده این پژوهش، شامل مقیاس های سنجش سبک یادگیری مرجح دانشجویان (دمار-کسکین، ازاتا، بانارا و ریلی، ۲۰۱۵)، یادگیری های غیررسمی دیجیتال (هی و لی، ۲۰۱۹)، عملکرد تحصیلی (یو، تیان، وگل و کوک، ۲۰۱۰) بود که پس از محاسبه روایی و پایایی آنها با استفاده از مدل های معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که ترجیح بیشتر دانشجویان به یادگیری بصری ارتباط مثبت و معناداری با افزایش تمایل به یادگیری غیررسمی دیجیتال دارد (۳۲/۰=β, ۰۰۰۱/۰ = p). همچنین، بین ترجیح بیشتر دانشجویان به سبک یادگیری وابستگی با افزایش تمایل به یادگیری غیررسمی دیجیتال ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد (۲۷/۰=β, ۰۲/۰ = p). افزون بر این، یافته ها حاکی از ارتباط مثبت و معنادار افزایش تمایل به یادگیری غیررسمی دیجیتال با بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان است (۳۸/۰=β, ۰۰۰۱/۰ = p). از سوی دیگر، یافته ها نشان داد که افزایش تمایل دانشجویان به یادگیری به صورت وابسته با افزایش عملکرد تحصیلی آنان ارتباط مثبت و معناداری دارد (۲۷/۰=β, ۰۱/۰ = p)؛ بنابراین یادگیری های غیر رسمی دیجیتال با نقش واسطه گری خود بین سبک یادگیری مرجح و عملکرد تحصیلی تاثیر مثبت داشته است و می تواند موجب افزایش یا کاهش بهره وری عملکرد تحصیلی در بین دانشجویان شود.

سبک یادگیری مرجح, یادگیری غیر رسمی دیجیتال, عملکرد تحصیلی