قاسم پاکدل - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی-مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دشتستان
سهیلا لشگری - گروه مهندسی پلیمر و شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تنگستان
سمیه لشگری - شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی، تهران

امولسیون نفت خام، به دلیل وجود آب در آن آثار نامطلوب متعددی بر فراوری و پالایش نفت داشته و مشکلات متعددی در ذخیره سازی، حمل و نقل و فراوری به همراه دارد. بنابراین، شکستن امولسیون های آب-نفت خام (امولسیون زدایی) و جداسازی آب از نفت خام بسیار مهم است. روش های متعددی در این زمینه وجود دارد که هر یک مزایا و معایب خود را دارند. از جمله آن ها می توان به روش های فیزیکی، جداسازی با مایکروویو، گرما، جریان الکتریکی، فراصوت دهی و جداسازی غشایی، شیمیایی، فیزیکی شیمیایی و زیستی اشاره کرد. روش های شیمیایی، به ویژه استفاده از امولسیون زداها کاربرد بیشتری دارند. امروزه امولسیون زداهای شیمیایی مهم را نانوذرات، عوامل سطح فعال پلیمری، مایعات پلی یونی و مایعات یونی تشکیل می دهند. اخیرا به کارگیری نانوامولسیون زداها نیز متداول شده است. برخی از امولسیون زداها می توانند برای امولسیون دیگری نقش امولسیون-کننده داشته باشند. از این رو، انتخاب آن ها به ماهیت و ترکیب نفت خام و موازنه آب دوست-چربی دوست امولسیون بستگی می-یابد. طی دهه های گذشته، مایعات یونی دومحیط دوست به طور گسترده در میدان های نفتی استفاده شده اند و از پژوهش های انجام شده در باره این نوع امولسیون زداها، به ویژه ترکیبات آمینی اتوکسیل دارشده نتایج درخور توجهی حاصل شده است.

نفت خام، امولسیون نفت در آب، امولسیون زدایی، مایعات یونی، دومحیط دوست