سیمین قاسمیان - دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی کشاورزی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
سیدکمال کاظمی تبار - دانشیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
حمید نجفی زرینی - دانشیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران
غفار کیانی - دانشیار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران

مطالعه و برآورد میزان تنوع ژنتیکی اولین گام در برنامه های به نژادی ارقام می باشد. در این مطالعه، تنوع ژنتیکی ۱۲ ژنوتیپ کنجد بااستفاده از نشانگر SCoT مورد ارزیابی قرار گرفت. آغازگرهای مورد استفاده در مجموع ۶۴ باند تولید کردند. متوسط درصد چندشکلی ۸۲ درصد و محتوای اطلاعات چندشکلی ۰/۳ برآورد شد. در بررسی شباهت ژنتیکی بین ژنوتیپ ها، بیشترین شباهت ژنتیکی بین ژنوتیپ های بابل B و ناز به میزان ۰/۸۵ و کمترین شباهت ژنتیکی بین ژنوتیپ های اولتان و بابل A به میزان ۰/۴۷ مشاهده شد. تجزیه خوشه ای براساس ضریب تشابه دایس و روش UPGMA انجام شد که ژنوتیپ ها را به سه دسته تقسیم کرد. نتایج این مطالعه نشان داد که نشانگر SCoT برابر بررسی تنوع ژنتیکی کنجد مناسب است.

نشانگر، کنجد، SCoT، تجزیه خوشه ای