مجتبی زارعی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای حس انسجام درونی، تاب آوری و عاطفه مثبت بین نوجوانان بی سرپرست و نوجوانان عادی پسر شهرستان بجنورد انجام شده است. این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی و علی- مقایسه ای بوده که ۲۰۰ نفر از نوجوانان عادی و بی سرپرست ۱۲ تا ۲۰ ساله شهرستان بجنورد (۱۰۰ نوجوان بی سرپرست و ۱۰۰ نوجوان عادی) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه ی حس انسجام درونی آنتونوسکی و پرسش نامه ی مقیاس عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران (۱۹۸۸) می باشد. داده های جمع آوری شده از این پرسشنامه ها با روش های آماری توصیفی و استنباطی و تجزیه و تحلیل واریانس تک متغیری (ANOVA) تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که رابطه ی بین تاب آوری، حس انسجام درونی و عاطفه ی مثبت مستقیم و معنادار است (۰/۰۵>P و ۰/۰۱>P). این صورت که نوجوانان بی سرپرست به طور معناداری از میانگین حس انسجام درونی، عاطفه مثبت و بهزیستی روانشناختی کمتری نسبت به نوجوانان عادی برخوردار بودند.

حس انسجام درونی, تاب آوری, مقیاس عاطفه مثبت و منفی, نوجوانان بی سرپرست