روزبه بالونژادنوری - استادیار پژوهشکده امور اقتصادی
سیاوش محمدپور - دانشجوی دکتری اقتصاد موسسه عالی آموزش و پژوهش در مدیریت و برنامه ریزی

یکی از چالش­های سیاست گذاران پولی، چگونگی اتخاذ سیاست­های پولی در زمان وجود پایداری تورم می­باشد. پایداری تورم در واقع معیاری به منظور اندازه گیری تمایل نرخ تورم برای حفظ وضعیت موجود خود بوده و به نوعی نشان­دهنده چسبندگی در آن متغیر می­باشد. موضوع وجود پایداری تورم زمانی دشوارتر می­گردد که در یک اقتصاد، پایداری تورم در زمان­های مختلف دچار تغییر شود. از این رو در این پژوهش، شدت پایداری تورم و پویایی­های آن در اقتصاد ایران با استفاده از داده­های ماهانه بازه زمانی ۱۳۸۲:۱-۱۳۹۹:۶ و با استفاده از الگوی تعمیم­یافته MS-ARFIMA مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که در رژیم با تورم پایین و نوسانات کمتر، پایداری تورم وجود دارد؛ با این حال در رژیم با تورم بالا و نوسانات زیاد، شواهدی از وجود پایداری تورم به دست نیامد. از منظر سیاست گذاری در حوزه اقتصاد پولی، این نتیجه بسیار مهم زیرا نشان می­دهد که سیاست گذار می تواند با وارد کردن یک تکانه منفی، به سرعت و بدون اینکه متغیر تورم، از خود مقاومت و پایداری نشان دهد، سطح تورم را کاهش داده و آن را به مقادیر قبل تر (میانگین بلندمدت) باز گرداند. اما زمانی که شاهد تورم متوسط در اقتصاد هستیم، کاهش تورم به سادگی صورت نخواهد پذیرفت و بطور معمول نیاز به تلاش بیشتری برای کاهش آن وجود خواهد داشت. از این رو توجه به این نتایج می­تواند مانع بروز ناسازگاری زمانی در اتخاذ سیاست­های پولی باشد. همچنین این موضوع می­تواند برای سیاست گذاران از این منظر هشدار دهنده باشد که در زمان سیاست­گذاری، از اتخاذ سیاست­هایی که در کوتاه مدت اثرات مثبت محدود ولی در مقابل اثرات بلندمدت منفی دارند پرهیز نمایند.

اقتصاد کلان, پایداری تورم, عرضه پول, سیاست های پولی, مدل های غیرخطی