عبداله تبرئی - استا د یار، گروه مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی اشراق، بجنورد، ا یرا ن
امیرحسین آرمان - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران، گروه عمران، دانشکده محیط زیست،دانشگاه صنعتی ارومیه، ارومیه، ایرا ن

با توجه به افزایش قیمت زمین در مناطق مرکزی شهر های بزرگ و افزایش ارتفاع ساختمان ها، انجام عملیات گودبرداری به عنوان امری اجتناب ناپذیر ضروری به نظر می رسد. به منظور پایدارسازی گودبرداری های عمیق می توان از روش های ترکیبی استفاده نمود. به علت وجود ایستگاه های مترو در هسته مرکزی شهر ها اغلب اثرات هم زمان گ ودبرداری-تونل نادیده گرفته می شود، در صورتی که گودبرداری عمیق می تواند بر روی جابجایی های مقطع تونل تاثیر گذار باشد. جهت کنترل مقادیر تغییرشکل جانبی و نشست سطحی زمین استفاده از مدلسازی های عددی رایج می باشد. در پژوهش حاضر، اثر یک گودبرداری با عمق ۱۴ متر که به کمک روش های دیواره دیافراگمی و مهاری خاک پایدار شده بر روی یک تونل که در زیر آن و به فواصل افقی و قائم Dx) و (Dz مختلف قرار دارد، مورد بررسی قرار گرفته است . بدین منظور جهت ارزیابی مساله از مدلسازی عددی با نرم افزار PLAXIS ۳D استفاده شده است . نتایج پژوهش حاضر نشان دادند، در یک مقدار Dx ثابت و با افزایش مقدار Dz مقادیر جابجایی افقی و قائم تونل کاهش می یابند. انجام عملیات گودبرداری سبب ایجاد بالازدگی در تاج تونل می گردد. همچنین ، بیش ترین مقدار تغییرشکل افقی دیواره دیافراگمی در ناحیه ای در حدود ۳۱ ارتفاع دیوار رخ می دهد. بیش ترین مقدار نشست سطحی در فاصله ۴۰/۱۷ متری از دیواره دیافراگمی رخ می دهد.

تونل ؛ گودبرداری عمیق ؛ دیواره دیافراگمی ؛ مهار؛ مدلسازی عددی سه بعدی