یاسمن ربیعی جاه - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکدگان فنی، دانشگاه تهرا ن
ساینا فیروزی یگانه - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران
نوید خادمی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران
حجت اله فراهانی - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدر س
محمدامین نائینی زاده لباف - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده عمران، پردیس دانشکدگان ، دانشگاه تهران
علی اکرامی فرد - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده عمران، پردیس دانشکدگان ، دانشگاه تهران

تجربیات کاربران انواع شیوههای حمل ونقل در طول سفر، بر رضایت آنان از سیستم حمل ونقل اثر می گذارد. اخرای به منظور بهبود سیاست های استفاده از حمل ونقل عمومی ، مقیاسهایی برای اندازه گیری میزان رضایت افراد از سفر ایجادشده است . مقیاس رضایت از سفر (STS) که در این پژوهش استفادهشده است ، بر مبنای مقیاس رضایت از زندگی طراحی شده و سه مولفه فعالسازی مثبت ، فعالسازی منفی و ارزیابی شناختی را می سنجد. هدف پژوهش حاضر، بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی این مقیاس در بین بانوان ایرانی در استفاده از شیوهی حمل ونقل اشتراکی بوده است . به منظور رواسازی مقیاس مذکور، پس از ترجمه و روانسازی سوالات، مقیاسهای رضایت از سفر، سنجش عاطفه مثبت و منفی و پرسشنامه رضایت از زندگی از ۵۴۰ نفر از بانوان ایرانی جمع آوریشده است . نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی ساختار عاملی با سه فاکتور را تایید کرده و شاخص های برازش مدل نیز در محدوده قابل قبول قرار داشته است . علاوه براین ، پرسشنامه رضایت از سفر با پرسشنامه های رضایت از زندگی و سنجش عاطفه مثبت ، معناداری مثبت و با پرسشنامه سنجش عاطفه منفی ، معناداری منفی دارد که نشاندهنده روایی هم زمان و واگرای قابل قبول این مقیاس با این ابزارهای معتبر و رواسازی شده، است . پژوهش حاضر نشان داد که این مقیاس برای سنجش رضایت از سفر در نمونه زنان ایرانی از پایایی و روایی کافی برخوردار است و ابزار طراحی شده می تواند در پژوهش های آینده در حوزه رفتار سفر بانوان برای سنجش مولفه ی »رضایت از سفر« مورداستفاده قرار گیرد.

رواسازی مقیاس رضایت از سفر، حمل ونقل اشتراکی ، تحلیل عاملی ، بانوان