راحله عرب - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد گروه زراعت دانشگاه یاسوج
علیرضا یدوی - دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه یاسوج،
حمیدرضا بلوچی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه یاسوج
حمید اله دادی - دانشجوی کارشناسی ارشد آگروتکنولوژی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه یاسوج

هدف: آزمایش به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول پاشی عناصر آهن و روی بر خصوصیات زراعی آفتابگردان انجام شد.روش پژوهش: آزمایش به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس در سال ۹۴-۱۳۹۳ اجرا شد. آبیاری در سه سطح (آبیاری پس از ۶۰، ۱۲۰ و۱۸۰ میلی متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس A) به عنوان کرت­ اصلی و محلول پاشی در چهار سطح (محلول پاشی با آب (شاهد)، سولفات آهن، سولفات روی و سولفات آهن+ سولفات روی) به عنوان کرت های فرعی به کار برده شدند.یافته ­ها: نتایج نشان داد که تاخیر در آبیاری از ۶۰ به ۱۸۰ میلی متر تبخیر باعث کاهش تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه و زیستی به ترتیب به میزان ۸/۲۴، ۵/۳۷ و ۳۰ درصد شد. در بین تیمارهای محلول پاشی، محلول پاشی با سولفات آهن+ سولفات روی، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه و عملکرد دانه را به ترتیب ۱/۲۴، ۶/۱۶ و ۳/۱۴ درصد نسبت به شاهد افزایش داد. تاخیر در آبیاری، کارایی مصرف آب را تا ۹/۵۰ درصد افزایش داد. برهم کنش رژیم آبیاری و محلول پاشی تاثیر معنی داری بر غلظت آهن برگ و دانه و غلظت روی برگ داشت، به طوری که با تاخیر در آبیاری، جذب عناصر غذایی کاهش یافت ولی محلول پاشی در شرایط تنش خشکی باعث افزایش جذب آهن و روی در آفتابگردان شد.نتیجه­ گیری: با توجه به این نتایج می توان اظهار داشت که از طریق محلول پاشی آهن و روی می توان از افت شدید عملکرد آفتابگردان در شرایط  تنش خشکی جلوگیری نمود.

تعداد طبق, رژیم آبیاری, عملکرد زیستی, عناصر کم مصرف, وزن دانه