Ebrahim Ja'farzadeh-Pour - Department of Optometry, Faculty of Rehabilitation, Itan University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
Hossein Kiani

هدف: در این تحقیق دو روش کاورتست و مادوکس راد (میله مادوکس) مورد مقایسه قرارگرفته است. این آزمونها جهت اندازه گیری هتروفوریا و ارزیابی دید دوچشمی در سندرم های دید دوچشمی مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. روش بررسی: مطالعه حاضر به روش تحلیلی مقایسه ا ی و بررسی تستها می باشد. کاورتست آزمون استاندارد در زمینه بررسی حرکتی دید دوچشمی است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان دانشکده علوم توانبخشی بودند که به روش غیر احتمالی انتخاب شدند. این افراد بین ۲۳- ۱۸ سال و ۱۲۳ نفر مونث و ۷۹ نفر مذکر بودند. آزمونها بطور تصادفی و cross-over روی افراد در دو فاصله دور (m۶) و نزدیک (cm۴۰) انجام گرفت. عدم وجود اختلالات موثر بر هتروفوریا از شرایط انتخاب افراد در نظر گرفته شد. سپس نتایج ثبت شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج آماری نشان دهنده تمایل چشمها به اگزوفوریا (۰/۳- پریزم دیوپتر) در کاورتست و تمایل به ایزوفوریا در مادوکس راد (۰/۳ پریزم دیوپتر) در فاصله دور می باشد. این تفاوت به طور معنی داری مشاهده می شود (P<۰/۰۰۱). نتایج آزمونها در فاصله نزدیک بسیار مشابه بود (۳ پریزم اگزوفوریا). نتیجه گیری: در این دو آزمون دو تفاوت اساسی سطح گسستگی (Dissociation) و سطح تحریک تطابقی وجود دارد. به نظر می رسد اختلاف مشاهده شده در دور تنها بعلت تفاوت سطح دیسوسیشن در این دو تست می باشد. این شرایط باعث عدم تفاوت معنی دار نتایج در نزدیک شده است زیرا اثر عدم فعالیت تطابقی با عدم دیسوسیشن کامل اثر یکدیگر را خنثی نموده اند. لذا برای بیماران مبتلا به اختلالات تطابقی و ورژنسی استفاده از مادوکس رد در فاصله نزدیک مفید نیست.

Heterophoria, Madddox rod, Cover test, Phorometry, هتروفوریا, میله مادوکس, کاورتست, فورومتری