حسین استادی سفیدان - گروه جراحی، مرکز تحقیقات بهداشت باروری و سلامت روان زنان، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

زمینه و هدف: سرطان پستان چالش برانگیزترین بیماری است که زنان با آن مواجه هستند و میزان تاب آوری در بیماران مبتلا، تعیین کننده توانایی آنها در مقابله با استرس ناشی از آن است. اطلاعات نسبتا محدودی در مورد تاب آوری بیماران در محیط های بالینی موجود است. هدف مطالعه ما ارزیابی سطح تاب آوری و شناسایی عوامل پیش بینی کننده تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان بود.روش بررسی: یک مطالعه مقطعی با شرکت ۲۱۸ زن مبتلا به سرطان پستان در سال ۲۰۲۲ (فروردین تا اسفند) انجام شد. شرکت کنندگان سه مقیاس، یعنی مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر، و مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده را همراه با اطلاعات جمعیت شناختی و بیماری خود گزارش شده تکمیل کردند. از آمار توصیفی و رگرسیون خطی تک متغیره و چندگانه برای بررسی پیش بینی کننده های تاب آوری استفاده شد.یافته ها: میانگین نمرات (انحراف معیار) برای تاب آوری، حمایت اجتماعی و هاپ به ترتیب ۵۹.۲۲, ۳۸.۵۳ (۶.۱۹), ۵۹.۳۷ (۱۶.۶۸) بود. بر اساس تحلیل رگرسیون، ۵۰/۸ درصد از تغییرات تاب آوری را می توان با ۶ متغیر موجود در مدل ارائه شده توضیح داد (R۲adj=۰.۵۰۸, P<۰.۰۰۱) . وضعیت اشتغال و مرحله بیماری با تاب آوری رابطه معنی داری نشان نداد و حمایت اجتماعی ادراک شده بیشترین تاثیر را بر تاب آوری داشت(β=۰.۵۱۶, P<۰.۰۰۱).نتیجه گیری: همانطور که نتایج این مطالعه نشان می دهد حمایت اجتماعی، امید، سن و سطح درآمد با تاب آوری زنان مبتلا به سرطان پستان همبستگی معنی داری دارد. بنابراین، مداخلات و برنامه های طراحی شده برای افزایش حمایت اجتماعی و امید در این زنان می تواند بهبود تاب آوری و کیفیت زندگی کلی آنها را در مقابله با سرطان پستان تسهیل کند.

تاب آوری، امید، حمایت، اجتماعی، سرطان پستان