عسل رهبر زراعتی - دانشجوی مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، گروه مامایی، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
آزیتا فتح نژادکاظمی - گروه مامایی، مرکز تحقیقات بهداشت باروری و سلامت روان زنان، علوم پزشکی تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

زمینه و هدف: اگرچه مشکلات شیردهی در مادران نوزادان نارس شایع تر است، اما خودکارآمدی شیردهی مادر (BSE) عاملی قابل تغییر است که ممکن است میزان شیردهی را بهبود بخشد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل تاثیرگذار بر خودکارآمدی شیردهی در مادران دارای نوزاد نارس انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی ۳۶۰ مادر دارای نوزاد نارس کمتر از ۶ ماه که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند، انجام شد. جمع آوری داده ها به وسیله پرسش نامه های فرم جمعیت شناختی، مقیاس خودکارآمدی شیردهی (BSES-SF)، حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPs) انجام شد.یافته ها: بیش از نیمی از زنان (۵۱/۴%) خودکارآمدی شیردهی پایینی داشتند. تفاوت آماری معنی داری بین گروه های سنی مادر، سطوح مختلف تحصیلات همسر، سن حاملگی در بدو تولد و BSES-SF وجود داشت. بر اساس مدل رگرسیون، حمایت اجتماعی ادراک توانست ۱۵/۶ درصد از واریانس BSES-SF را پیش بینی کند. بر اساس مدل خطی چند متغیره، حمایت اجتماعی درک شده، سن مادر، سن حاملگی در بدو تولد، تجربه قبلی شیردهی مادران و سطح تحصیلات همسر توانستند ۳۱.۵ درصد از واریانس BSES-SF را پیش بینی کنند. و سطوح بالاتر حمایت اجتماعی (β=۰.۲۸۳، P<۰.۰۰۱) ، داشتن تجربه قبلی شیردهی (β=-۰.۲۵۳، P<۰.۰۰۱) و سن حاملگی بالاتر در بدو تولد (β=۰.۱۰۶، P=۰.۰۲۰) با سطح بالای خودکارآمدی شیردهی همراه بود.نتیجه گیری: این یافته ها می تواند به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک کند تا از تلاش ها برای بهبود حمایت اجتماعی برای افزایش خودکارآمدی شیردهی کمک نماید. همچنین، افزایش امکانات حمایتی برای مادران دارای زایمان زودرس ممکن است برای بهبود خودکارآمدی با شیردهی مفید باشد.

تغذیه با شیر مادر، خودکارآمدی، نوزادان نارس، حمایت اجتماعی، سلامت روان