ندا حقیقی خوشخو - مرکز تحقیقات مراقبت های بالینی و ارتقاء سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کرج، ایران

زمینه و هدف: دیابت یک بیماری کشنده و خاموش است که عوارض و مشکلات ناشی از آن تاثیر گسترده ای بر کیفیت زندگی بیماران داشته و هزینه زیادی را بر آنها تحمیل می نماید به همین سبب جهت جلوگیری از تشدید بیماری و بروز عوارض ناشی از آن ، افراد بیمار به خود مراقبتی نیاز دارند لذا مطالعه حاضر به بررسی خود مراقبتی و عوامل موثر برآن در بیماران دیابتی پرداخته است.روش بررسی: مطالعه حاضر ازنوع توصیفی تحلیلی بوده که تعداد ۸۰ نفر از بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک های درمانی در سال ۱۴۰۰ به روش سر شماری انتخاب شدند و داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودمراقبتی توبرت گلاسکوجمع آوری گردید وتجریه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ انجام شد.یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها از نظر رفتارهای خود مراقبتی در حدود ۶۵ درصد افراد در وضعیت نیمه مطلوب قرار داشتند. کمترین نمره خودمراقبتی به ترتیب مربوط به بعد فعالیت و مراقبت از پاها بوده و بیشترین نمره خودمراقبتی مربوط به بعد کنترل قند خون و مصرف داروها بود همچنین ارتباط آماری معناداری بین نمره خودمراقبتی و تحصیلات و شغل بیماران نشان داده شد بطوریکه با افزایش سطح تحصیلات و بهبود وضعیت شغلی بیماران سطح رفتارهای خودمراقبتی در آنان افزایش پیدا می کند (P<۰.۰۵)نتیجه گیری: با توجه به اهمیت بیماری دیابت به عنوان یک بیماری مزمن و با توجه به اینکه یکی از مهمترین روش های کنترل بیماری دیابت استفاده از رفتارهای خودمراقبتی می باشد لذا انتظار میرود جهت بهبود کیفیت زندگی این بیماران و اعضای خانواده و جهت کاهش هزینه های درمانی آموزش رفتارهای خود مراقبتی با جدیت بیشتری انجام گیرد.

خود مراقبتی، بیمار دیابتی، دیابت نوع ۲