سیده منا نعمتی - Kurdistan University of Medical Sciences
رضا قانعی قشلاق - Kurdistan University of Medical Sciences
شیوا صلواتی - Kurdistan University of Medical Sciences
فاضل دهون - Kurdistan University of Medical Sciences

سابقه و هدف: دانش ناکافی در زمینه خودمراقبتی در این بیماران موجب بروز بدتر شدن وضعیت بیماری و کاهش امید به زندگی شان می شود. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش برنامه خودمراقبتی بر امید به زندگی در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان توحید شهر سنندج در سال ۱۴۰۰ انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود که در آن تمام بیماران دارای معیارهای در دو گروه قبل و یک ماه بعد از مداخله پرسشنامه دموگرافیک و امید به زندگی هرث ثبت شد. مداخله شامل سه جلسه آموزشی آموزش انفرادی و چهره به چهره هنگام همودیالیز بیماران در مورد پیرامون همودیالیز، درمان دارویی، مصرف مایعات و رژیم غذایی بود. بیماران در گروه کنترل طبق روتین مراقبت های لازم را دریافت کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۱۶ و آزمون های توصیفی و ناپارامتری تحلیل گردید. یافته ها: یافته های حاصل از مطالعه نشان داد میانگین نمره امید به زندگی در گروه آزمون قبل از مداخله (۳۱/۲± ۸۶/۱۷) و بعد از مداخله (۴۳/۴± ۱۶/۲۰)، تفاوت معنی داری داشته است(۰۵/۰P<)، همچنین تفاوت آماری معنی داری در نمره امید به زندگی بین دو گروه بعد از مداخله وجود داشت(۰۵/۰p<) به طوری که نمره امید به زندگی در گروه آزمون بیشتر از گروه کنترل بوده است. نتیجه گیری: آموزش خودمراقبتی منجر به افزایش آگاهی و ارتقاء کیفیت مراقبت در بیماران شده و افزایش امید به زندگیرا در این بیماران به دنبال خواهد داشت.

Self-Care, Life Expectancy, Hemodialysis, خود مراقبتی, امید به زندگی, همودیالیز