محمدعلی شاه حسینی - دانشیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
رسول نصرت پناه - کارشناسی ارشد، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

علیرغم افزایش ادبیات آکادمیک و غیر آکادمیک در مورد نوآوری مدل کسب وکار و پیامدهای آن بر عملکرد شرکت ، تحقیقات در مورد پیش نیازهای نوآوری مدل کسب وکار هنوز در حال تکامل است . لذا هدف این پژوهش بررسی تاثیر روابط مدیریتی بر عملکرد شرکت ها با تبیین نقش میانجی نوآوری مدل کسب وکار و نقش تعدیلگر آشفتگی محیطی است . تحقیق حاضر از نظر مخاطب هدف مطالعه ای کاربردی بوده و ماهیت و روش آن توصیفی -پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش شرکت های دانش بنیان استان تهران به تعداد ۴۴۰۰ شرکت بود. حجم نمونه با استفاده از جدول کرچسی -مورگان ۳۵۱ نفر تعیین شد. دادهها از طریق روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس و با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد ۳۳ سوالی با پیمایش آنلاین گردآوری شد. تجزیه و تحلیل ها دادهها در بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی به ترتیب با نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۶ و Smart PLS نسخه ۳ انجام شد. تمامی فرضیه های پژوهش در سطح اطمینان ۹۹% تایید شدند. یافته ها نشان داد روابط مدیریتی و نوآوری مدل کسب وکار بر عملکرد شرکت های دانش بنیان تاثیر مثبت و معناداری دارند. همچنین نقش میانجی نوآوری مدل کسب وکار و نقش تعدیلگر آشفتگی محیطی نیز تایید شد. این یافته ها از لحاظ نظری به تحقیق پیرامون شرکت های دانش بنیان کمک می کند و ادبیات این حوزه را غنی می سازد. همچنین مفاهیم مدیریتی مهمی را برای سیاست گذاران به خصوص مدیران شرکت های دانش بنیان فراهم می کند تا صاحبان و مدیران این شرکت ها توجه بیشتری به روابط مدیریتی برای حمایت از نوآوری مدل کسب وکار و ارتقای عملکرد شرکت داشته باشند.

روابط مدیریتی ، نوآوری مدل کسب وکار، عملکرد شرکت ، شرکت های دانش بنیان