masoud ahmadi - دانشجو دکتری، گروه مدیریت فناوری و کارآفرینی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
Mohammad Naghi zadeh - دانشیار گروه مدیریت فناوری و کارآفرینی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
Seyed Sorush Ghazinoori - دانشیار گروه مدیریت فناوری و کارآفرینی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
mehdi goudarzi - دانشیار گروه مدیریت فناوری و کارآفرینی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
saeed pakseresht - استادیار، پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ایران.

انجام پروژه­­های همکاری با دانشگاه­ها و مراکز پژوهشی، از روش­های متداول در دهه­های اخیر است. برخی از این پروژه­ها منجر به یادگیری برای صنعت شده­اند، درحالی که برخی دیگر یادگیری به همراه نداشته­اند. این مقاله به این موضوع پرداخته است که در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی ایران چه عواملی بر یادگیری شرکت­ها در پروژه­های همکاری تحقیقاتی با دانشگاه­ها و مراکز پژوهشی تاثیر می­گذارند. بدین منظور، بامطالعه پیشینه پژوهش و انجام یک مطالعه کیفی، عوامل موثر بر یادگیری شرکت­های حوزه نفت، گاز و پتروشیمی در این پروژه­ها شناسایی شده و سپس در بخش کمی، مدل حاصل از مرحله قبل مورد آزمون قرارگرفته است. در بخش­های کیفی و کمی پژوهش، به ترتیب از روش­های تحلیل مضمون و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. قلمرو زمانی پژوهش بین سال­های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۸ است. نتایج پژوهش، تاثیر ویژگی­های دانشگاه/ مرکز پژوهشی، صنعت، ارتباط طرفین، محیط همکاری و قابلیت­های رهبر تیم دانشگاه بر یادگیری شرکت­ها در این همکاری­ها را تائید کردند. همچنین زیرفاکتورهای وابستگی دانشگاه/ مرکز پژوهشی به بودجه عمومی، سازوکارهای کنترل همکاری توسط دانشگاه، صنعت و دولت، قوانین و رویه­ها، میزان تعاملات و مدیریت ­دانش از مهم ترین عوامل موثر شناسایی شده اند.

همکاری تحقیقاتی, صنایع نفت, گاز و پتروشیمی, یادگیری فناورانه, ارتباط صنعت-دانشگاه